Αναμνήσεις - Κουρατζής Χρήστος (δάσκαλος)

Τοποθετήθηκα ως δάσκαλος στο 6/θέσιο Δημ. Σχολείο Ν. Καρυάς την   1-9-1967. Το σχολείο ήταν παλιό, είχε 3 αίθουσες και η είσοδος ήταν από την αντίθετη πλευρά από τη σημερινή.

Στο σχολείο υπηρετούσαν ο κ. Καρτσιδήμας με την σύζυγό του, ο κ. Γεωργιάδης, η κ. Χαψιάδου και η Δ/Σ Αναγνώστου.  Λόγω των 3 αιθουσών, 3 συνάδελφοι δούλευαν πρωί και 3 απόγευμα Μπαίνοντας από την είσοδο αριστερά του διαδρόμου ήταν το γραφείο των δασκάλων.

Λόγω της Χούντας ο συνάδελφος κ. Γεωργιάδης ήταν σε 6μηνη διαθεσιμότητα και επέστρεψε στις αρχές του 1968 και πήρε την τάξη που είχε και πριν για να αποκατασταθεί στα μάτια των μαθητών του.

Την εποχή εκείνη οι τάξεις όλες είχαν πάνω από 20 μαθητές και είναι αλήθεια ότι οι γονείς δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα τα παιδιά τους όπως γίνεται σήμερα. Παρ’ όλα αυτά υπήρχαν πολλοί καλοί μαθητές που αργότερα διέπρεψαν σε σπουδές και επιχειρήσεις.

Η αυλή του σχολείου ήταν αρκετά μεγάλη και αυτό μου έδινε την ευκαιρία στα διαλείμματα να παίζω ποδόσφαιρο με την Ε’ και ΣΤ’ τάξεις. Ακόμη τα απογεύματα στήναμε φιλέ του βόλεϊ στην αυλή και παίζαμε με τα μεγάλα παιδιά του γυμνασίου.

Την επόμενη χρονιά τοποθετήθηκε στο σχολείο ο κ. Νικολόπουλος και η κ. Κοσμίδου. Ο κ. Νικολόπουλος είχε καλλιτεχνική κλίση και δημιούργησε θεατρικές παραστάσεις στον κινηματογράφο. Του κ. Αρβανιτίδη, γεγονός που έδινε πνοή στο χωριό.

Την εποχή εκείνη υπήρχαν οι περίφημοι επιθεωρητές που αξιολογούσαν το έργο μας. Δυστυχώς οι περισσότεροι μας αντιμετώπιζαν κάπως ειρωνικά. Υπήρχαν όμως και σωστοί που δεν έπαιζαν το ρόλο του μπαμπούλα.

Το 1968 είχα την ιδέα με τον κ. Αδαλάκη Ελευθέριο να δημιουργήσουμε στο χωριό ομάδα ποδοσφαίρου. Παλαιότερα πριν πάω στη Ν. Καρυά ήμουν παίκτης της εθνικής Αλεξανδρουπόλεως γι’ αυτό ονομάσαμε τη ομάδα «Εθνικό».

Η ψυχή όμως της ομάδας ήταν ο κ. Αδαλάκης, αυτός έτρεχε για όλα από την αρχή. Εγώ έγραφα τις αιτήσεις αλλά η γνωστή γραφειοκρατία ξεπερνιόταν με το αδιάκοπο τρέξιμο του κ. Αδαλάκη, από υπηρεσίες της Καβάλας μέχρι τις γραμμές του γηπέδου.

Τελικά δημιουργήθηκε η ομάδα στην οποία ήμουν παίκτης και για ένα διάστημα προπονητής με τα λίγα που ήξερα και συμμετείχαμε στο τοπικό πρωτάθλημα από τη Θάσο μέχρι τις Κρηνίδες. Μια χρονιά δε αποκλείσαμε το Νέστο Χρυσουπόλεως από το κύπελλο Ελλάδος.

Η ομάδα είχε καλούς παίκτες αλλά οι φίρμες ήταν ο Παλιάτσος, Σιώπης, Νταβής, Μπουσδρούκης, Τσακνιάρης και Σαμώλης που έκανε μεγάλη καριέρα.

Το 1974  γκρεμίστηκε το σχολείο κι εμείς κάναμε μάθημα σε σπίτια κοντά στο σχολείο όπως της κ. Καμίλη Αλεξάνδρας. Μετά από 1-2 χρόνια τελείωσε το σχολείο με τη μορφή που έχει σήμερα.

Στη Ν. Καρυά εργάσθηκα από το 1967 έως το 1976 και έμενα με την οικογένειά μου στο σπίτι του κ. Καφετζόπουλου απέναντι από το σπίτι του κυρίου Αδαλάκη. Λόγω της διαμονής στο χωριό δέθηκα με τους κατοίκους.

Τα απογεύματα στην πλατεία του χωριού παίζαμε με τους νεαρούς κατοίκους του χωριού ποδόσφαιρο και τα βράδια τα περνούσαμε στα καφενεία του χωριού.

Ένα βράδυ ο Παλιάτσος με την παρέα του ήρθαν από τι σπίτι και με πήραν για καντάδα λόγω ότι ήμουν καλλίφωνος και βέβαια υπήρχε και η σχετική πλάκα.

Τα χρόνια 1982-83 αποσπάσθηκα στη Ν. Καρυά η κατοικία μου όμως ήταν στην Καβάλα οπότε δεν υπήρχε επαφή με τους κατοίκους του χωριού.

Το 1971 και 1972 λειτούργησε νυχτερινό Σχολείο με έδρα τη Ν. Καρυά στο οποίο ήμουν διευθυντής. Μαθητές ήταν από τα χωριά τα περιοχής.

Ακόμη το 1968 λειτούργησε κέντρο Διδασκαλίας ενηλίκων στη Ν. Καρυά στο οποίο ήμουν υπεύθυνος.

Στις 27-4-2014 θα γίνει συγκέντρωση των ιδρυτών της ποδοσφαιρικής ομάδας και των παικτών της εποχής εκείνης.

                       21-4-2014                                           Κουρατζής Χρήστος