Επιμορφωτική Εκδήλωση για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο

Στα πλαίσια της συμμετοχής του σχολείου μας στο Διαπεριφερειακό Θεματικό Δίκτυο: "Ασφάλεια στο Διαδίκτυο", οι μαθητές των τριών μεγαλύτερων τάξεων παρακολούθησαν τη σχετική επιμορφωτική εκδήλωση από κλιμάκιο της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Θεσ/νίκης που έλαβε χώρα την Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020 στο Δημοτικό Θέατρο Χρυσούπολης. Την εκδήλωση παρακολούθησαν επίσης σχολεία της περιοχής (1ο Δ.Σ. Χρυσούπολης, 2ο Δ.Σ. Χρυσούπολης, Δ.Σ. Χρυσοχωρίου, Δ.Σ. Αγιάσματος- Πηγών). Οι μαθητές πληροφορήθηκαν για την ορθή χρήση του διαδικτύου και για τους τρόπους προστασίας τους από ενδεχόμενους κινδύνους (π.χ. εθισμός, κακόβουλοι χρήστες κλπ.).    

  

Εκπαιδευτική Επίσκεψη στα Μάρμαρα Δερμιτζάκη

Την Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020 επισκεφτήκαμε την επιχείρηση ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗ ΑΦΟΙ ΑΒΕΕ ΛΕΥΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΑΡΜΑΡΑ της περιοχής μας η οποία δραστηριοποιείται στον τομέα της εξόρυξης και της επεξεργασίας μαρμάρου. Η εκπαιδευτική επίσκεψη έγινε στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Erasmus+ ΚΑ229 που αφορά στην επιχειρηματικότητα. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης μάθαμε πώς αξιοποιείται ο φυσικός πλούτος της περιοχής και ενημερωθήκαμε για την έντονη παρουσία της εταιρίας στις διεθνείς αγορές, για το πώς συμβάλλει στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας (με τη συνεργασία με συναφείς τοπικές επιχειρήσεις) και πώς συνδράμει στην καταπολέμηση της ανεργίας (με την απασχόληση υπαλλήλων ποικίλων ειδικοτήτων). Η υποδοχή και η ξενάγηση ήταν εξαιρετική! Τους ευχαριστούμε θερμά και τους ευχόμαστε καλή συνέχεια στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΙΚΗ ΓΡΙΠΗ

Χατζησάββας Δημήτριος - Αναμνήσεις

Όνομαζομαι Χατζησάββας Δημήτρης.  Γεννήθηκα το 1946 τον Αύγουστο στη Νέα Καρυά (Παλιό χωριό) ο τελευταίος που γεννήθηκε εκεί, δεν μας πήρε σβάρνα το ποτάμι εμάς. Πατέρας μου ο Παναγιώτης γεννήθηκε το 1923 στην Ξάνθη καταγωγή από Ανδριανούπολη. Η μητέρα μου Γραμμάτων γεννήθηκε 1926,  καταγωγή από την Αμυγδαλιά της Αίνου. Ο πατέρας μου ήταν φούρναρης είχε φούρνο, τον είχε νοικιάσει από τον καπεταν Χρυσαλίδη Ανδρέα. Έκαναν μπουγάτσες, γλυκά, σιροπιαστά, ψητά. Τον δούλευαν ο μπαμπάς μου και ο παππούς μου. Ήρθαν στο παλιό χωριό το 1938 ως τότε είχαν φούρνο στην Ξάνθη. Του παππού μου ο αδερφός είχε ανοίξει μπακάλικο στο χωριό νοικιασμένο από τον Γιαραμάζη Γιαννάκη (Ιωάννη). Στο χωριό γνώρισε την μάνα μου και παντρεύτηκαν. Το σπίτι μας ήταν στον κάτω μαχαλά (Καραμπιωτών) δίπλα στο σχολείο, στην πιάτσα κεντρικά. Το ποτάμι δεν το πείραξε. Παντρεύτηκαν μετά την αποχώρηση των Βουλγάρων το 1945. Στην βουλγαρική κατοχή έφυγε στο δάσος (Κοτζά Ορμάν) αντάρτης με τον καπετάν Ανδρέα.

Ως αντάρτης έκαναν ένα φουρνάκι στο δάσος και τους έψηνε ψωμιά. Συντροφιά της είχε πάντα την μπρέντα του (όπλο). Είχε μουσική παιδεία. Έπαιζε φλάουτο, ακορντεόν και φυσαρμόνικα άπιαστη. Συμμετείχε και στον εμφύλιο πάλι με τον καπετάν Ανδρέα και τον καπετάν Βαγγέλη. Αργότερα ενώ συνέχιζε ο εμφύλιος υπηρέτησε στο Γράμμο και στο Βίτσι. Το 1949 ενώ ήταν φαντάρος νοσηλεύτηκε στο Στρατιωτικό νοσοκομείο και πέθανε από μόλυνση. Ήμουν 2,5 χρονών και ο αδερφός μου ο Γιώργος 6 μηνών.

Χριστουγεννιάτικη γιορτή 2020

Στις 23 Δεκεμβρίου έγινε η χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου με ιδιαίτερη λαμπρότητα, όπως κάθε χρόνο!

Αναμνήσεις - Καζάκης Βασίλης

Στο σχολείο πρωτοπήγα τη σχολική χρονιά 1983-84, στο καινούριο σχολείο. Στην Α΄ τάξη δασκάλα είχα την κυρία Μουράτη Έλλη, αδερφή της Μαρίας, νηπιαγωγού (σύζυγος του κ. Τσακαλίδη, μετέπειτα δημάρχου Ορεινού). Ήμασταν 22 παιδιά, 11 αγόρια και 11 κορίτσια, αφού κάποιοι Ρομά μαθητές είχαν εγκαταλείψει το σχολείο.  Αυτό που μου έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου ήταν που έφαγα ξύλο, γιατί είχα κάνει λάθος στα μαθηματικά. Μου είχε φανεί πολύ παράξενο που δέχθηκα αυτή την ποινή (τιμωρία).

Θυμάμαι ότι πήγα μόνο μια χρονιά νηπιαγωγείο, δεν πήγα προνήπια, γιατί η μητέρα μου δούλευε στον Παιδικό Σταθμό στη Χρυσούπολη. Πήγα 3 χρόνια εκεί κι  όταν ήρθα στο σχολείο του χωρίου δεν αντιμετώπισα προβλήματα προσαρμογής, όλα τα παιδιά με αποδέχθηκαν εύκολα.

Στη Β΄ τάξη είχα δασκάλα την κυρία Μανούκου Άννα, νέα εκπαιδευτικό, με πολλή όρεξη για δουλειά. Κάθε φορά που είχαμε μαθηματικά το κίνητρό μας ήταν κάποια σοκολάτα ως ανταμοιβή γι'  αυτόν που θα τελείωνε πρώτος και σωστά τις ασκήσεις και τα προβλήματα. Μπορεί να μην κατάφερα να κερδίσω ποτέ σοκολάτα, γιατί ήμουν αδύναμος στα μαθηματικά, αλλά η διαδικασία ήταν αξέχαστη και πολύ θετική, που έκανε όλους να προσπαθούν για το καλύτερο.  Η συμμαθήτρια μας Μαρία Χατζηιωαννίδου με τη οποία καθόμασταν μαζί στο ίδιο θρανίο, δεν άφησε σοκολάτα για σοκολάτα, ήταν αξεπέραστη στα μαθηματικά.  Στα θετικά θυμάμαι ότι καθόμασταν ανάμεικτα αγόρια - κορίτσια Τα αγόρια ήμασταν ζωηρά και ήταν κάτι καινοτόμο το να κάθονται ανάμεικτα τα παιδιά.

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.....

    Τη Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου, μετά από πρόσκληση της εκπαιδευτικού κ. Βέσκου Χάιδως, επισκέφτηκε το σχολείο μας ο διεθνής Καβαλιώτης αθλητής του τένις με αμαξίδιο, Ντίνος Διαλεκτόπουλος.

   Οι μικροί μαθητές μαζί με τους εκπαιδευτικούς τους συνομίλησαν, έπαιξαν και το σημαντικότερο διδάχτηκαν από τον αθλητή και τα βιώμωτά του-αθλητικά και μη- σε ένα μάθημα ζωής το οποίο άπτεται του αθλητισμού, αλλά κυρίως του σεβασμού προς τον συνάνθρωπό τους με ειδικές ικανότητες.

    Μέσα από το παιχνίδι μικροί και μεγάλοι «συμφώνησαν» ότι η κοινωνία πρέπει όχι μόνο να σέβεται τα ΑμΕΑ αλλά να τα θεωρεί, αυτό ακριβώς που είναι, ισότιμα μέλη με όλα τα υπόλοιπα μέλη της.