Γεννήθηκα στην Καβησό Έβρου το 1940. Ήρθα στην περιοχή το
1962, μόλις είχα απολυθεί από φαντάρος, επειδή παντρεύτηκα εδώ. Είχα έναν φίλο
από το Χαϊδευτό, μου έκαναν προξενιό και παντρεύτηκα την Αλεξίου Γιαννούλα από τις Πηγές και μείναμε στο
Χαϊδευτό. Είχαμε συγγενείς στο Χαϊδευτό. Πρώτα ήρθε ο πατέρας μου, αρέστηκε
εδώ, και μετά ήρθα κι εγώ. Βρήκε τα σόγια του, ήρθε όλη η οικογένεια, πήραν
οικόπεδο και εγκαταστάθηκαν.
Κάποια φορά,
ξημερώνοντας το πανηγύρι της Νέας Καρυάς, άκουσα μια αντρική φωνή που μου είπε:
« Θα πας αύριο στην πανήγυρη της Νέας Καρυάς, θα παλέψεις και θα νικήσεις».
Ήμουν τελείως αγύμναστος. Ανύπαντρος ακόμη, όταν συνέβη αυτό. Παρακολουθούσα
την πάλη τα προηγούμενα χρόνια ως νέος, όπως οι περισσότεροι στην περιοχή.
Θυμάμαι έναν Σερραίο παλαιστή, χοντρό, σωστό τέρας, πολύ δυνατός. Θυμάμαι τον
Σαμπρή από τα τουρκοχώρια, από το Εύλαλο. Αυτός ο Σερραίος ήταν ο μοναδικός που κατάφερε
να νικήσει τον Σαμπρή, του έκανε ζημιά. Ο Σαμπρή έβγαινε πάντα πρώτος, πέρα από
καλός παλαιστής ήταν καλός άνθρωπος, είχε καλή καρδιά. Κόσμος πάρα πολύς
έρχονταν στο πανηγύρι και κυρίως στην πάλη. Η πάλη γινόταν την επομένη του
πανηγυριού, στις 24 Αυγούστου.