Οι τρεις Ιεράρχες

 Η ομιλία της κ. Κυριακίδου Ελένης, δασκάλας της Β΄ τάξης,  στον ιερό ναό του χωρίου κατά την εορτή των τριών Ιεραρχών. Αξίζει να τη διαβάσετε...

  Μαζευτήκαμε σήμερα όλοι στο ναό για να τιμήσουμε τη μνήμη τριών μεγάλων Αγίων Ιεραρχών της εκκλησίας μας, του Βασιλείου του Μεγάλου, του Ιωάννη του Χρυσοστόμου και του Γρηγορίου του Θεολόγου.

  Παρόλο που ο καθένας τους έχει ιδιαίτερη γιορτή μέσα στο έτος, καθιερώθηκε από το 1100, επί αυτοκράτορα Βυζαντίου, Αλεξίου Κομνηνού, να γιορτάζονται και οι τρεις μαζί, γιατί μαζί αγωνίστηκαν για τη διάσωση και διάδοση του Χριστιανισμού.

Οι τυχεροί της χρονιάς

     Με την επιστροφή στο σχολείο μετά της χριστουγεννιάτικες διακοπές, μαθητές και εκπαιδευτικοί έκοψαν τη βασιλόπιτα στην τάξη τους. Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, σε όσους κέρδισαν το φλουρί, πρόσφερε από μια πολύ όμορφη κούπα, τυπωμένη με τη φωτογραφία τους. Όπως θα διαπιστώσετε, τα αγόρια είχαν την τιμητική τους, αφού κανένα κορίτσι δεν ήταν μεταξύ των τυχερών. Ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά του σχολείου ευτυχισμένο το 2014.

    Τις κούπες μάς τις ετοίμασε ο κ. Κοψίδας Αθανάσιος, γονιός του σχολείου,  στο ψηφιακό τυπογραφείο του. Τον ευχαριστούμε!

               

Αναμνήσεις - Τζίνταλα Μπαρμπούδη Καλούδα

Γεννήθηκα το 1933 στο παλιό χωριό. Ο πατέρας Ιωάννης Μπαρμπούδης και η μητέρα μου Σουλτάνα κατάγονταν από το ίδιο χωριό , τη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης. Από το ίδιο χωριό ήταν μόνο οι Χρυσαληδαίοι. Ήμασταν και χωριανοί και σόι.  Ήρθαν εδώ το 1922. Έφυγαν οι Τούρκοι και ήρθαν οι δικοί μας.  Άλλοι κάνανε  μόνοι τους σπίτια, άλλοι αργότερα πήραν του εποικισμού.  Εμείς πρέπει να μείναμε σε κάποιο από τα σπίτια που υπήρχαν, γιατί ακόμη θυμάμαι ένα τούρκικο ντουβάρι, που δεν το γκρέμιζε ο πατέρας μου. Εκεί υπήρχε  τζάκι, ήταν τούρκικο, πολύ ωραίο, κάτσε καλά. Το κρατήσαμε μέχρι τελευταία.  Ήταν ιστορία μεγάλη εκείνο το τζάκι, ήταν η εικόνα μας. Μας άρεζε πολύ.

Το σπίτι μας ήταν κοντά στην πλατεία, πολύ κοντά. Τα είχαμε όλα στα πόδια μας, καφενεία, μαγαζιά, σχολείο, κοινότητα. Το σπίτι μας έπεφτε πίσω από τα καφενεία, στο μαχαλά των Καραμπιωτών.

Στο σχολείο πήγα μόνο για είκοσι μέρες στην πρώτη τάξη. Τόσο πρόλαβα. Έγινε  η επιστράτευση γιατί ξέσπασε ο πόλεμος, οι δάσκαλοι έφυγαν και το σχολείο έκλεισε. Δάσκαλοι της εποχής, ο Πανάς, η Μαρίκα, ο Ξηροτύρης, η Πόπη.  Οι δάσκαλοι έμεναν στο διώροφο τούρκικο σπίτι. Η Πόπη η δασκάλα είχε δικό της σπίτι. Τους θυμάμαι γιατί ήταν γείτονές μας.  Την ημέρα που άρχισε ο πόλεμος, θυμάμαι ότι κάποιος δάσκαλος μας μάζεψε όλους σε μια τάξη και μας είπε ότι έχουμε πόλεμο και κλείνουν τα σχολεία. Αυτή ήταν και η τελευταία μέρα που πήγα  σχολείο.

"Οι Μικροί Χρονοταξιδιώτες της Ιστορίας" - 2ος Χρόνος

   Το eTwinning πρόγραμμα «Οι Μικροί Χρονοταξιδιώτες της Ιστορίας» συνεχίζεται για δεύτερη σχολική χρονιά με νέους συνεργάτες, πιο απαιτητικές δραστηριότητες και με προσανατολισμό στη συνεργασία μαθητών και εκπαιδευτικών ελληνικής καταγωγής από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, αφού στην οικογένεια του προγράμματος ανήκουν πλέον το επίσημο Ελληνικό Σχολείο του Λονδίνου, ένα σχολείο της Ιταλίας, με εκπ/κό ελληνικής καταγωγής, και το Δημοτικό Σχολείο Πέρνης. Σκοπός του προγράμματος είναι να προσεγγίσουν οι μαθητές δημιουργικά και διαθεματικά θέματα τοπικής ιστορίας, παράγοντας συνθετικές εργασίες και εργαζόμενοι συνεργατικά σε ετερογενείς ομάδες με μέλη από όλα τα συνεργαζόμενα σχολεία. 

Powered by TripAdvisor

Αναμνήσεις - Πολυξένη Πελτέκη- Μπουσδρούκη

Γεννήθηκα το 1935 στην παλιά Καρυά (παλιό χωριό). Οι γονείς μου, Κωνσταντίνος και Ασανιώ κατάγονταν από το Μαΐστρο  της Ανατολικής Θράκης. Στο Παλιό χωριό κατοικούσαμε στον κάτω μαχαλά, ένας δρόμος μας χώριζε από το σχολείο. Ο πατέρας μου ήταν παλαιστής. Πάλευε στο πανηγύρι με τον πατέρα του Σαμπρί. Είχαμε και οικογενειακές σχέσεις. Σχολείο πήγα στο παλιό χωριό μέχρι τη μέση της τετάρτης τάξης. Το σχολείο για τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ ωραίο. Στο παλιό χωριό υπήρχαν και τα ερείπια του τουρκικού σχολείου. Εκεί πηγαίναμε και παίζαμε.

Η βασιλόπιτα της Δ΄ τάξης

   Οι μαθητές της Δ΄ τάξης κόψαμε για το καλό της νέας χρονιάς ένα κέικ βασιλόπιτα. Την είχαμε φτιάξει νωρίτερα μέσα στην τάξη.

Χρειαστήκαμε πολλά χαμόγελα,

1 φλιτζάνι κέφι

1 κουταλάκι  αισιοδοξία

1 φλιτζάνι κόπο

2 φλιτζάνια καλή διάθεση

1 φακελάκι υπομονή

1 κιλό αγάπη

κι ένα κουταλάκι όνειρα.

   Το αλεύρι που χρησιμοποιήσαμε λειτούργησε ως αφορμή να αποφασίσουμε ν' ασχοληθούμε στην ώρα της Ευέλικτης  ζώνης με ένα πρόγραμμα Αγωγής Υγείας. Το όνομα αυτού: " Από το σιτάρι στο ζυμάρι".

  Ευτυχισμένο το 2014.

Οι μαθητές της Ε΄ τάξης υπερασπιστές των παιδιών

    Στις 23 Δεκεμβρίου, προπαραμονή Χριστουγέννων, όσοι βρέθηκαν στο χώρο της Παραμυθούπολης στην πλατεία Παπανδρέου της Χρυσούπολης είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την εκδήλωση που διοργάνωσαν οι μαθητές της Ε΄ Τάξης με τη δασκάλα τους, κ. Δεληγιάννη Βαΐτσα. Οι μαθητές αναφέρθηκαν στους σκοπούς της Unicef, τραγούδησαν, ζωγράφισαν… Ήταν μία πολύ όμορφη εκδήλωση αφιερωμένη στα δικαιώματα των παιδιών όλου του κόσμου στα πλαίσια του προγράμματος της Unicef «Σχολεία Υπερασπιστές των Παιδιών», με δράσεις που υλοποιούνται από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Στο περίπτερο που στήθηκε, οι μικροί μας φίλοι ζωγράφισαν για τα δικαιώματα των παιδιών και πρόσθεσαν τις δικές τους ευχές στο δέντρο των ευχών, ενώ τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από την πώληση  των προϊόντων της Unicef διατέθηκαν  για τους σκοπούς της οργάνωσης. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Δήμαρχος Νέστου, κ. Μιχαηλίδης Σάββας, η Σχολική Σύμβουλος της περιοχής, κ. Καρτσιώτου, μαθητές και συνάδελφοι των σχολείων της Χρυσούπολης. Συγχαρητήρια στους μαθητές και στη δασκάλα για την υπέροχη δουλειά!  

«Βοηθάτε…. Αλλήλους!»

     Κάνοντας πράξη την ευαγγελική ρήση «αγαπάτε αλλήλους», οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης του σχολείου, με τα χρήματα που μάζεψαν από το χριστουγεννιάτικο παζάρι, αγόρασαν τρόφιμα για να τα προσφέρουν σε όσους τα έχουν ανάγκη. Συνέδραμαν στην προσπάθεια του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού να βοηθήσει άπορες οικογένειες, επισκέφτηκαν το Γηροκομείο και το Τραπέζι της Αγάπης στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Χρυσούπολη, δίνοντας τρόφιμα. Είναι μια πράξη που τιμά τους μαθητές μας, γιατί στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος μας αυτοί στρέφουν το βλέμμα τους στο συνάνθρωπό τους. 

Αναμνήσεις - Νταβής Δημήτριος

Γεννήθηκα στο παλιό χωριό το 1934. Οι γονείς από την Ανατολική Θράκη, (Θρακιώτες, πουνταλάδες, ήσυχοι, χωρίς μυαλό, φιλότιμοι). Ο πατέρας μου από το Κιουπλί, η μητέρα μου από τα Φέρραι.  Οι δικοί μου ήρθαν εδώ στο Καρά-Μπέη  το 1922. Κιουπλιώτες στην περιοχή υπάρχουν στο Χρυσοχώρι και σε κάποιο χωριό στα Γιάννενα. Στην Καρυά ήρθε μόνο το σόι μας. Τρία αδέρφια και τέσσερις αδερφές, μεγαλύτερος ο πατέρας μου. Η γιαγιά του ήρθε στο Χρυσοχώρι, γιατί ήταν εκεί τα αδέρφια της.  Ο εποικισμός του έδωσε σπίτι στο Καρά - Μπέη και έμειναν εκεί. Θυμάμαι ότι μεγαλώσαμε σε καινούριο σπίτι. Μάλιστα μια κάμαρα δεν είχε ακόμη πατωσιά. Στην αρχή η δικοί μου έμενα στα ήδη υπάρχοντα σπίτια των Τούρκων. Οι γονείς ασχολούνταν με τη γεωργία.

Εμείς μέναμε ακριβώς στη μέση του χωριού, δίπλα στην Κοινότητα. Μας χώριζα ένας δρόμος και ένα οικόπεδο. Η εκκλησία ήταν δυο οικόπεδα πιο πέρα, το ίδιο και το σχολείο. Στον πάνω μαχαλά μένανε οι Καρυώτες, ήταν οι περισσότεροι, για αυτό και το χωριό πήρε αυτό το όνομα. Στον κάτω μαχαλά ήταν κι αυτοί Θρακιώτες, αλλά μαζώματα, από διάφορα μέρη, οι Καραμπιώτες.

Χριστουγεννιάτικη γιορτή

   Οι μαθητές αποχαιρέτησαν το 2013 με τη χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή μας την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013. Η θεματολογία της ήταν εμπνευσμένη από τη θρησκευτική και λαϊκή παράδοση του λαού μας. Η Α΄ και Β΄ Τάξη παρουσίασαν την αναπαράσταση της γέννησης του Θείου Βρέφους, η Γ΄ και Δ΄ Τάξη δραματοποίησαν μία διασκευή του έργου «Η αγέλαστη πολιτεία και οι καλικάντζαροι» σε μία μουσικοχορευτική εκδοχή της, οι μαθητές της ΣΤ΄ Τάξης διάβασαν έθιμα και ευχές και η χορωδία του σχολείου πλημμύρισε το χώρο με χριστουγεννιάτικες μελωδίες…

Χρόνια πολλά, καλή χρονιά !

Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί  του Δημοτικού Σχολείου Νέας Καρυάς,  εύχονται   ολόψυχα ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλο τον κόσμο με υγεία, αγάπη και ειρήνη.