Αναμνήσεις - Κουσκουράς Σοφοκλής και Αμαραντίδου Ιουλία (δάσκαλοι)

Σεπτέμβρη του ΄81 η ενημέρωση . . . . . μάλλον σας βολεύει η Ν. Καρυά. Ξέρεις τι είναι απ΄ τον ορεινό Κεχρόκαμπο να βρεθείς στη Ν. Καρυά;  Ευχαριστήσαμε τον Επιθεωρητή Καπανταϊδάκη Ιωάννη κι έτσι μέρος των σχολικών μας αναμνήσεων γράφτηκε στο σχετικά νεόδμητο και καλαίσθητο για την εποχή σχολικό κτίριο. Αναμνήσεις γόνιμης τριβής με άξιους συναδέλφους κι είναι αλήθεια με μαθητές και γονείς που νοιάζονταν.                         
Το πέρασμά μας από τη Ν. Καρυά συνέπεσε με καινοτομίες στην εκπαίδευση:
Η εμφάνιση του θεσμού του Σχολικού Συμβούλου φιλοδοξούσε να οδηγήσει τα σχολειά μας στο επιθυμητό επίπεδο παραγωγικότητας. Συνεργαστήκαμε με το Σχολικό Σύμβουλο Κωνσταντέλη Χαράλαμπο, άριστο γνώστη της λειτουργίας των Σχολείων και της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Στα ράφια της ιστορίας τοποθετείται εν έτει 1982 η σχολική ποδιά με τ’ άσπρο γιακαδάκι.
Καταργούνται τα πνεύματα (η ψιλή και η δασεία), η οξεία και η περισπωμένη κι εφαρμόζεται το μονοτονικό σύστημα.
Στο χρονοντούλαπο πάει κι η αξιολόγηση μαζί με τον Επιθεωρητή (είναι αλήθεια κάπως βιαστικά – ίσως βολικά για μερικούς, πριν οι κρατούντες επινοήσουν την έκτοτε ζητούμενη, ίσως κακό όνειρο τινών εκπαιδευτικών).
Μεγίστη των καινοτομιών για τους εκπαιδευτικούς η καθιέρωση του πενθήμερου εργασίας από το Σεπτέμβριο του 1981.
Αργά αλλά σταθερά κονταίνουν τα χέρια των εκπαιδευτικών προς μεγάλη τέρψη των μαθητών, αφού ήδη από το 1978 ενημέρωνε σχετική εγκύκλιος. Η απειλητική βέργα  " τ΄ απαιτητικού" δασκάλου χάνει την αίγλη της και δη αυτή της κρανιάς!

"Πού 'ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια..."

Οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης γράφουν...

Στην τάξη μας ήρθε ο κύριος Σοφοκλής, παλιός δάσκαλος και διευθυντής του σχολείου πριν από πολλά χρόνια. Μας διηγήθηκε πώς ήταν εκείνα τα χρόνια.

Απ' ό,τι μας είπε τότε στο σχολείο όλα τα μαθήματα τα έκανε ο δάσκαλος της τάξης. Δεν υπήρχε ούτε γυμναστής, ούτε εκπαιδευτικός Αγγλικών, ούτε Μουσικής, ούτε Γερμανικών. Το μάθημα των Αγγλικών και των Γερμανικών δεν υπήρχε στο πρόγραμμα.

Στη Γλώσσα οι λέξεις  είχαν δύο τόνους. Άλλες έπαιρναν οξεία και άλλες περισπωμένη και σε όσες ξεκινούσαν από φωνήεν έβαζαν ένα παράξενο σημαδάκι μπροστά που το ονόμαζαν πνεύμα. Τα πνεύματα ήταν δύο, η ψιλή και η δασεία...

Σαν να μην πέρασε μια μέρα....

    Κι όμως ...πέρασαν  πάνω από 31 χρόνια, όταν νεαροί δάσκαλοι τότε, οι συνταξιούχοι συνάδελφοι  Κουσκουράς Σοφοκλής και  Αμαραντίδου Ιουλία, μετατέθηκαν στο Δημοτικό Σχολείο Νέας Καρυάς.

 Ήταν τη σχολική χρονιά 1981-1982. Στην Α΄ τάξη η Ιουλία στην Ε΄ τάξη ο Σοφοκλής. Μαθήτρια της Ε ΄ τάξης τότε και η σημερινή δασκάλα του σχολείου, Βιβή Δεληγιάννη. Πώς τα φέρνει η ζωή τελικά !

  Την περασμένη Πέμπτη οι καλοί συνάδελφοι μάς επισκέφθηκαν για να καταθέσουν τις αναμνήσεις τους από το σχολείο της Νέας Καρυάς, συμβάλλοντας κι αυτοί  στη μεγάλη προσπάθεια που ξεκινήσαμε  από πέρυσι για να ανασυνθέσουμε την ιστορία του σχολείου μέσα από τις μαρτυρίες των μαθητών και των εκπαιδευτικών που πέρασαν από αυτό.

    Οι αναμνήσεις πολλές, η συναισθηματική φόρτιση ακόμη μεγαλύτερη. Πολλοί γονείς των μαθητών μας υπήρξαν μαθητές  του κ. Κουσκουρά και της κ. Αμαραντίδου. Μάλιστα οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης κάλεσαν τον κ.  Σοφοκλή να τους μιλήσει για τα χρόνια εκείνα.

    Τους ευχαριστούμε που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και τους ευχόμαστε να είναι πάντα γεροί και δυνατοί.                                                                                             

Νέο πρόγραμμα eTwinning - Τοπικής Ιστορίας

Οι μαθητές της Ε΄ τάξης συνεχίζουν και φέτος τη συνεργασία τους με τους Ισπανούς συμμαθητές τους. Τα δύο σχολεία είχαν εργαστεί και πέρσι στο πρόγραμμα “Pen- Friends”. To καινούριο πρόγραμμα, με τίτλο: «The young time travellers of history» (Οι μικροί χρονοταξιδιώτες της ιστορίας), έχει ως στόχο την προσέγγιση της τοπικής ιστορίας με έναν εναλλακτικό και δημιουργικό τρόπο. Στο πρόγραμμα αυτό θα συμμετέχουν και άλλα σχολεία της Ελλάδας, της Πολωνίας, της Ρουμανίας και της Τουρκίας. Υπεύθυνοι του προγράμματος θα είναι η δασκάλα της Ε΄ τάξης Καψάλη Δέσποινα, ο δ/ντής του σχολείου Σμάλης Αθανάσιος και οι εκπαιδευτικοί Τζεράκης Θωμάς, Πατρωνούδη Σοφία και Τσιλτσίδης Γεώργιος.  

 

Αναμνήσεις - Τζιτζιφάκος Δημήτρης

Ονομάζομαι Τζιτζιφάκος Δημήτριος και γεννήθηκα το Γενάρη του 1940. Εκείνα τα χρόνια πηγαίναμε στο σχολείο 7 χρονών. Το έβγαλα 13 χρονών. Από το 1947 ως το 1953 που πήρα απολυτήριο ... με 5!

Δύσκολα, φτωχικά χρόνια, αλλά τώρα που τα θυμάμαι συγκινούμαι. Είχα την τύχη να φοιτήσω και στα 2 σχολεία και στο παλιό χωριό και στο καινούριο. Την Α τάξη την έκανα στο παλιό χωριό. Το σχολείο ήταν μεγάλο και χτισμένο με τούβλα. Ήταν γερό κτίριο και όταν αργότερα το ποτάμι «πήρε» το χωριό, το σχολείο αυτό δεν το «πήρε»! Την Β τάξη την έκανα στο καινούριο χωριό, αλλά πηγαινοερχόμουν με τα πόδια, γιατί το σπίτι μας ήταν ακόμη στο παλιό χωριό. Από κεί και πέρα όλες τις άλλες τάξεις σ’αυτό το σχολείο. Ήταν φτιαγμένο με πλοκάδια, δηλαδή ξύλινο και απ’έξω σοβατισμένο. Οι τάξεις ήταν διπλές (Α’ + Β’), (Γ’ + Δ) και (Ε’ + ΣΤ’). Περίπου 50 μαθητές η καθεμιά. Θυμάμαι τις δύο δασκάλες μου, την κα Πόπη Ερμίδου και την κα Άννα και το δάσκαλο τον κο Χρήστο Καρυοφύλλη. 

Comenius - Κεντρική εκδήλωση στη Manresa (Ισπανία)

Αναμνήσεις - Δεληγιάννη Γεωργία

ΣΧΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1970-1976

Το Σεπτέμβριο του 2012 συνόδευσα την κόρη μου στον Αγιασμό για την νέα σχολική χρονιά του δημοτικού σχολείου της Νέας Καρυάς και δεν σας κρύβω ότι πέρασαν από τα μάτια μου σαν ταινία όλες οι στιγμές που κι εγώ είχα ζήσει ως μαθήτρια του δημοτικού σχολείου  Νέας Καρυάς κατά την περίοδο 1970-1976.

   Τις πρώτες τάξεις του δημοτικού φοίτησα στο παλιό αγαπημένο μου σχολείο, παλιό μεν αλλά αγαπημένο παρόλα τα προβλήματά του. Το πρωί γέμιζε το προαύλιο με τις μπλε ποδιές με τα άσπρα γιακαδάκια στο λαιμό , τα άσπρα-μπλε κοκαλάκια στα μαλλιά, (κυκλοφορούσαμε σαν σημαίες), τις χαρούμενες παιδικές φωνές μας. Τα μεγάλα δέντρα, το χώμα και τα χορταράκια στο προαύλιο, θαρρείς και ήσουν σε πάρκο, που μετατρέπονταν σε ζούγκλα με φίδια την άνοιξη αφού τα χόρτα συχνά έφθαναν στην μέση μας. Οι αίθουσες το χειμώνα παγωμένες, παλιές , με ξυλόσομπες που τις γεμίζαμε ξύλα εμείς οι ίδιοι οι μαθητές, τις στάχτες που καθάριζαν οι δάσκαλοι και τις αίθουσες που τις περισσότερες φορές τις σκουπίζαμε και τις ξεσκονίζαμε εμείς οι μαθητές κάθε φορά που ήμασταν «επιμελητές». 

Πρόγραμμα Ενεργειών Υγιεινής Διατροφής

Δωρεάν εμβολιασμός μαθητών