Όταν μου έγινε πρόταση από την κ. Μορφοπούλου Φωτεινή,
δασκάλα του δημοτικού Ν. Καρυάς να γράψω αναμνήσεις από τα σχολικά μου χρόνια
στο δημοτικό του χωριού μας της είπα ότι πέρασαν πολλά χρόνια και νομίζω ότι
δεν θα μπορέσω να θυμηθώ τίποτε. Πόσο λάθος έκανα!
Όταν άρχισα να το επεξεργάζομαι κατάλαβα ότι οι μνήμες από
το δημοτικό είναι ίσως οι πιο αναλλοίωτες στο μυαλό μου.
Πώς να ξεχάσω την κ. Αναγνώστου Ελένη, μία νεαρή δασκάλα
που την είχα στην Α΄ δημοτικού; Με πόση προσπάθεια και καλοσύνη προσπάθησε να μας
εγκλιματίσει στο σχολείο γιατί ήμασταν παιδάκια φοβισμένα και ανίδεα, διότι η
γενιά μου δεν πέρασε ούτε από παιδικούς σταθμούς ούτε από νηπιαγωγεία. Πόσο
αγώνα έκανε να ξεχάσουμε την «Καραμπιώτικη» διαλεκτό και να μην κόβουμε τις
λέξεις. Μιλούσαμε πιο πολύ με σύμφωνα, τα φωνήεντα αφαιρούνταν τα περισσότερα.