Τη Ν. Καρυά την ήξερα από πολύ παλιά απ’ τις διηγήσεις του παππού μου, που ως εργοδηγός έκανε τα σχέδια πολλών σπιτιών. Την ήξερα σα μια κουκκίδα στο χάρτη, αφού ο τόπος καταγωγής μου είναι η Μυτιλήνη.
Η επόμενη σχέση μου με το χωριό και η πιο ουσιαστική ήταν, όταν διορισμένη δασκάλα πια, "τοποθετήθηκα" στο σχολείο της με την παρατήρηση ότι είναι «ένα δύσκολο χωριό». Πόσο λάθος με πληροφόρησαν τότε.
Έχω να θυμάμαι τα καλύτερα από την περίοδο εκείνη: Τους συναδέλφους, που συνεργαστήκαμε άριστα με αγάπη και όρεξη. Τους μαθητές, πλασματάκια τόσο δα με το βλέμμα και το νου στη σκανταλιά και στη μάθηση ταυτόχρονα. Και τους γονείς, που ήθελαν να δουν τα παιδιά τους να ζουν σ’ έναν καλύτερο κόσμο.
Σήμερα, πολλά χρόνια μετά, όταν συναντώ -ενήλικες πια - τα τότε σχολιαρόπαιδα, στο λεπτό μηδενίζουμε το χρόνο -διώχνοντας τα σημάδια του μ’ ένα μαγικό ραβδί- και φέρνουμε στο σήμερα θύμησες απ’ το μακρινό εκείνο χθες…
Αλκμήνη
Βουρνάζου
Εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου