Αναμνήσεις - Τσατσαλού Ελένη

    Ονομάζομαι Τσατσαλού Ελένη και γεννήθηκα στις 4 Οκτωβρίου του 1945 στο νέο χωριό. Ο πατέρας μου ήταν ο Ευστράτιος (Στράτος) και γεννήθηκε στην Καρυά της Ανατολικής Θράκης. Η μητέρα μου ήταν η Αναστασία Φωλήνα και γεννήθηκε στην Ήπειρο. Το χωριό της είναι μετά τη Βόνιτσα, κοντά στον ποταμό Αώο. Λέγεται Βρυσοχώρι και είναι κοντά στην Αλβανία. Είχε τελειώσει το δημοτικό στην Αλεξάνδρεια γιατί είχε μείνει ορφανή και από πατέρα και από μητέρα. Κάποια ξαδέρφια την είχανε πάρει, την είχαν υιοθετήσει. Όταν ήταν δώδεκα χρονών, ήρθε στο παλιό χωριό, στου Πελτέκη Αποστόλη, που ήταν αδερφός της μαμάς της. Δεκαέξι χρονών την έκλεψε ο πατέρας μου και παντρεύτηκαν.

    Το σπίτι τους ήταν κοντά στην εκκλησία. Το σπίτι το πήρε το ποτάμι και γι’ αυτό ήρθαν εδώ. Πήραν σπίτι του εποικισμού. Στη βουλγαρική κατοχή οι Βούλγαροι έκαψαν το σπίτι. Πήραν μόνο έναν «μπουκτσά» πράγματα. Όλα τα άλλα τα κάψανε. Επειδή ο πατέρα μου ήταν αντάρτης. Τον θυμάμαι που είχε έρθει ένα βράδυ, φορούσε ένα μακρύ παλτό, μια χλαίνη και ήρθε να μας δει. Τα χαράματα έφυγε. Ήταν στην ομάδα του καπετάν Βαγγέλη από το Τόιλαρ. Συνεχώς έλειπε από το σπίτι, είτε στο δάσος Κοτζά – Ορμάν είτε στα βουνά. Είχε φτάσει ως τη Δράμα και την Προσοτσάνη.

     Θυμάμαι, απ’ ότι έλεγε η μαμά μου, ότι το σπίτι το πήρε το ποτάμι. Εδώ πρώτα χτίσαμε ένα σπίτι με πλιθιά και πλοκάδια. Είχε ένα δωμάτιο, ένα σαλονάκι και μια αποθήκη. Αργότερα μας έδωσε καινούριο οι εποικισμός.

    Σχολείο πήγα το 1951, στο καινούριο σχολείο. Πίσω από τις τουαλέτες υπήρχε μια αποθήκη, μάλλον το παλιό σχολείο, με τα πλοκάδια. Εκεί μας μοίραζαν το γάλα, το συσσίτιο και κασέρι και γαλέτα. Στην Α΄ και στη Β΄ τάξη είχα την κυρία Τούλα. Στην Γ΄ τάξη και στη Δ΄ τάξη είχα την κυρία Πόπη. Στην Ε΄ και στη ΣΤ΄ τάξη είχα τον κύριο Χρήστο και την κυρία Καίτη στη γυμναστική. Η κυρία Πόπη μας έβαζε τιμωρία με το ένα πόδι πίσω από την πόρτα, στη γωνία. Μας χτυπούσε με τη βέργα. Κάναμε δουλειές στο σπίτι της. Με τη σειρά, ανά δύο άτομα. Όλη μέρα έπλεκε, δεν σήκωνε τα μάτια της και έλεγε όλο «ο επόμενος». Αν κάποιος δεν ήξερε, συνέχιζε ο άλλος και δεν έπαιρνε χαμπάρι. Ήταν όμως καλή στην προπαίδεια. Μας ζητούσε μπερδεμένα να την πούμε. Τα περισσότερα τα μάθαμε στην Ε΄ και στη ΣΤ΄ με τον δάσκαλο τον Χρήστο. Τον λέγανε Γάτο γιατί είχε πράσινα μάτια. Μας σήκωσε στον πίνακα και λέγαμε μάθημα. Ήταν αυστηρός. Στη γυμναστική ήμουν πρώτη. Σε όλα τα αθλήματα. Λόγω της οικονομικής ανέχειας δεν συνέχισα τον αθλητισμό παραπέρα, ούτε φυσικά στο γυμνάσιο.

Τσατσαλού Ελένη

Νέα Καρυά 23-4-2015