Θέατρο Σκιών - Ο Καραγκιόζης στην Επανάσταση

    Για τη σχολική γιορτή της Εθνικής Επετείου της 25^ης Μαρτίου μαθητές και εκπαιδευτικοί του σχολείου μας οργάνωσαν και παρουσίασαν μία παράσταση του Θεάτρου Σκιών με θέμα: « Ο Καραγκιόζης στην Επανάσταση». Η κατασκευή των σκηνικών, η διανομή των ρόλων, η τεχνική της κίνησης των φιγούρων, αλλά και θέματα φωτισμού του «μπερντέ» και της μικροφωνικής κάλυψης, ήταν ζητήματα που προέκυψαν καθ’ όλη την πορεία της προετοιμασίας.  Ήταν μια πολύπλευρη προσέγγιση του θέματος, καθώς η παράσταση συνοδεύτηκε από πληροφοριακό υλικό σχετικά με την καταγωγή του Θεάτρου Σκιών, το ρόλο του κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κεντρικού ήρωά του, του Καραγκιόζη. Τέλος η παράσταση έκλεισε με το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου: «Σαν τον Καραγκιόζη».

    Ακολουθούν φωτογραφίες από τις προετοιμασίες, τις πρόβες, αλλά και από την ίδια την παράσταση, καθώς και τα κείμενα που χρησιμοποιήθηκαν. 

Ο Καραγκιόζης στην Επανάσταση by Slidely Slideshow

Καραγκιόζης 3

Publish at Calameo or read more publications.

Αναμνήσεις - Καραγιάννη Αλεξάνδρα

Γεννήθηκα το 1939 , στις 2 Οκτωβρίου, στο Καρά-Μπέη, στο παλιό χωριό. Ο πατέρας μου Αθανάσιος Μάλλιος, γεννηθείς το 1912, κατάγονταν από το Κιουπλί (Κιουπλιά)  και η μητέρα μου Δέσποινα Θεοχαρίδου, γεννηθείσα το 1914, από την  Καρυά της Ανατολικής Θράκης. Το 1912, ο παππούς μου ο Σταύρος, της μάνας μου ο πατέρας, συνελήφθη από τους Βουλγάρους, όπως και πολλοί άλλοι Καρυωτάδες, τον έστειλαν στα καταναγκαστικά έργα και δεν ξαναγύρισε πίσω, πέθανε εκεί, δεν τον ξανάδαν.

Οι γονείς μου ήρθαν πρόσφυγες εδώ το 1922. Ο πατέρας μου στο Οργάντζιλαρ (Χρυσοχώρι) και η μητέρα μου ακολούθησαν τους συγγενείς της και εγκαταστάθηκαν στο Καρά-Μπέη ( Νέα Καρυά). Το 1935 παντρεύτηκαν με τον πατέρα μου και έμεινα στης μάνας μου το χωριό. Το σπίτι μας ήταν στους Καρυώτες δίπλα στην εκκλησία του χωριού. Στην αυλή της εκκλησίας υπήρχε και το σπίτι του παπά. Βέβαια ο παπα-Αποστόλης είχε δικό του σπίτι και δεν έμενε σ' αυτό. Έμεναν όμως κάποιοι άποροι, φτωχοί. Το σπίτι μας ήταν ακριβώς δίπλα.

Το σπίτι μας το πήρε το ποτάμι στις μεγάλες πλημμύρες του Νέστου, όπως και των περισσότερων Καρυωτάδων, πήρε και το σπίτι της εκκλησίας και μόλις έφτασε στο ιερό , εκεί σταμάτησε. Πήγαμε προσωρινά στα "Πεντακόσια". Όταν τραβήχτηκαν τα νερά, γυρίσαμε, πήραμε από τα υλικά του σπιτιού, ότι είχε απομείνει. ότι βρήκαμε και συμμαζέψαμε και φύγαμε στα "Χίλια". Στα "Πεντακόσια" ζούσαμε σε μια καλύβα.

Γιορτή 25ης Μαρτίου

    Τη Δευτέρα, παραμονή της 25^ης Μαρτίου, το σχολείο μας τίμησε την Επέτειο με ποιήματα, τραγούδια, δραματοποιήσεις, αναγνώσματα, παραδοσιακούς χορούς και Θέατρο Σκιών. Την εκδήλωση παρακολούθησαν και οι γονείς του σχολείου. Ήταν μία πλούσια γιορτή με πολύ ωραία σκηνικά και ποικίλη θεματολογία που ανέδειξε πολύπλευρα τη σημασία της Ημέρας. Ιδιαίτερα ξεχώρισαν το θεατρικό δρώμενο: «Το κρυφό σχολειό» και η παράσταση του Θεάτρου Σκιών: «Ο Καραγκιόζης στην Επανάσταση». Το πολύ όμορφο ομολογουμένως  αποτέλεσμα ήταν προϊόν συνεργασίας μαθητών και εκπαιδευτικών όλων των τάξεων.

    Θερμά συγχαρητήρια σε όλους και ιδιαίτερα στους μικρούς πρωταγωνιστές μας!

Γιορτή 25ης Μαρτίου by Slidely Slideshow

"Όνειρο ήτανε..." - Τριήμερη εκπαιδευτική επίσκεψη στην Αθήνα - Βουλή

    Και φέτος το σχολείο μας πραγματοποίησε την τριήμερη εκπαιδευτική εκδρομή στην Αθήνα στα πλαίσια του προγράμματος επισκέψεων στη Βουλή των Ελλήνων. Ήταν ένα τριήμερο γεμάτο καινούριες εικόνες. Ξεναγήσεις  σε μουσεία, περιηγήσεις σε αρχαιολογικούς χώρους, θεατρικές παραστάσεις, ψηφιακές προβολές…  Αντίπαλός μας οι καιρικές συνθήκες που περισσότερο παρέπεμπαν στον Χειμώνα παρά στις αρχές της Άνοιξης. Σύμμαχός μας η διάθεση και το κέφι που ήταν ανεξάντλητα, η αντοχή για ατελείωτο  ποδαρόδρομο, η διάθεση και η δίψα για κάτι καινούριο.

    Μπράβο στους μαθητές και μαθήτριές μας για τη σωστή συμπεριφορά τους καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς – συνοδούς που βοήθησαν στο έργο των εκπαιδευτικών.

 Το βίντεο που ακολουθεί είναι ένα μικρό δείγμα όσων ζήσαμε….  https://www.youtube.com/watch?v=bkNc2kPiem0

Αναμνήσεις - Ζουμπουλάκη Μαρίκα

Ονομάζομαι Ζουμπουλάκη Μαρίκα. Γεννήθηκα στο παλιό χωριό το 1931. Οι γονείς μου, Ιωάννης Νταβής και η μητέρα μου Πασχαλίνα, το γένος Λασκαράκη, ήταν από τη Θράκη από το χωριό Καρυά.

Τρεις φορές τους έδιωξαν από την πατρίδα. Το 1912 την πρώτη, το 1916 τη δεύτερη και τρίτη και φαρμακερή το 1922. Έτσι έλεγε η μάνα μου. Μικρή ήμουν αλλά ήθελα να τα μαθαίνω όλα, άκουγα με προσοχή τις ιστορίες που έλεγαν οι μεγάλοι. Έρχονταν στην Ελλάδα και ξαναγύριζαν στο χωριό τους. Την τελευταία φορά που τους έδιωξαν δεν ξαναγύρισαν στην Καρυά. Εφτά χρονών ήρθε με την οικογένεια της στην Καβάλα, με τον πατέρα της και τα τέσσερα αδέρφια της. Τη μάνα της την είχαν σκοτώσει οι Βούλγαροι, επειδή έκρυβε τα κορίτσια για να μην πάνε για αγγαρείες. Την χτύπησαν μέχρι θανάτου. Τον παππού της τον είχαν πάρει φυλακή.

Στην Καβάλα όταν φτάσανε ο στρατός τους έβαλε σε κάτι τσαντίρια. Ένα ς αξιωματικός βλέποντας τον πατέρα μου με πέντε παιδιά, τέσσερα κορίτσια και ένα αγόρι, ζήτησε να του δώσει ένα παιδί να το μεγαλώσει αυτός. Ο πατέρας μου τσαλαπατούσε, αντιδρούσε αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά και του έδωσε τη μάνα μου. Την πήρε και πήγανε στη Χαλανδρίτσα, στην Πάτρα, από εκεί ήταν αυτός, και την είχε σαν παιδί του. Αργότερα μετά τρία τέσσερα χρόνια πήγε ο παππούς μου στην Πάτρα και την πήρε πίσω και την έφερε εδώ στο Καρά-Μπέη.

Στο παλιό χωριό μέναμε στην άκρη, κοντά στο δρόμο που έβγαινε στο Χρυσοχώρι. Σε εκείνον τον οικισμό έμενα όλοι όσοι κατάγονταν από την Καρυά. Το σπίτι μα ς ήταν καλό, το είχε κάνει ο εποικισμός. Ο Νέστος την εποχή εκείνη ήταν πολύ κοντά στο χωριό. Από την άλλη μεριά του ποταμού  είχαμε μαντριά και χωράφια. Ο κόσμος περνούσε με το σάλι και πήγαινε απέναντι.

Συνέντευξη με τη χρήση της αγγλικής γλώσσας - Ε΄ & Στ΄ Τάξη

Στα πλαίσια του μαθήματος της  αγγλικής γλώσσας και με στόχο την εξάσκηση των μαθητών στη  χρήση της γλώσσας σε πραγματικές συνθήκες, κλήθηκε στο σχολείο μας από την καθηγήτρια Αγγλικών ένας πιλότος - επαγγελματίας παίχτης του μπάσκετ. Ο εν λόγω πιλότος είναι μόνιμος κάτοικος του Λονδίνου και βρέθηκε στην περιοχή μας για επαγγελματικές υποχρεώσεις, καθώς έκανε την εκπαίδευσή του στη σχολή που υπάρχει κοντά στην περιοχή του αεροδρομίου Μέγας Αλέξανδρος. Οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης έμαθαν περισσότερα για το συγκεκριμένο επάγγελμα και τα τεχνικά χαρακτηριστικά ενός αεροπλάνου, ενώ οι μαθητές της Ε΄ τάξης πήραν συνέντευξη σχετική με το μπάσκετ. Τις δύο συνεντεύξεις ακολούθησε παιχνίδι με τη χρήση πάλι της αγγλικής γλώσσας. 

Αναμνήσεις - Μερσίνογλου-Αντωνίου Μαίρη

Γεννήθηκα το 1941 στο παλιό χωριό. Ο πατέρας μου Απόστολος κατάγονταν από τα Άβδηρα και η μητέρα μου Δέσποινα από την Καρυά της Ανατολικής Θράκης.  Η μητέρα μου δεκατριών ετών αρχικά πήγαν στον Βόλο, μετά στη Λάρισα και τελικά κατέληξαν εδώ στο Καρά-Μπέη.  Έτσι λέγανε τότε τον οικισμό. Φύγανε από την πατρίδα, δεν πήρανε τίποτα μαζί τους. Ήρθαν με τα πόδια, περάσανε πολλά. Οι Τούρκοι τους έκαναν σωματικό έλεγχο, ψάχνανε για λίρες. Δυο τρεις λίρες που είχε η οικογένεια της, η μητέρα της τις έδωσε σε κείνη γιατί ήταν μικρή και δεν την έψαξαν. Όσους έπιαναν να κρύβουν λίρες σακάτευαν στο ξύλο.

Λίγα λόγια για την επίσκεψη στην Αθήνα- Βουλή των Ελλήνων

     Για 5η συνεχόμενη χρονιά το σχολείο μας ετοιμάζεται για την τριήμερη επίσκεψη στην Αθήνα. Το ταξίδι αυτό γίνεται στα πλαίσια  του προγράμματος της επίσκεψης των μαθητών στη Βουλή των Ελλήνων.

     Φέτος εκτός από τους μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης θα συνταξιδέψουν μαζί μας και γονείς των παιδιών. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επισκέψεις και περιηγήσεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, αλλά και θεάματα. Ο ιερός βράχος της Ακρόπολης, το νέο Μουσείο της, το Ιστορικό Εθνικό Μουσείο (Παλαιά Βουλή), το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Ζάππειο, ο Εθνικός Κήπος, η Βουλή των Ελλήνων περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα επισκέψεων.

     «Ο Τρωικός Πόλεμος» (Θέατρο ΠΑΛΛΑΣ), η "Διαδραστική Περιήγηση στην Αρχαία Αγορά" (Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού - Θόλος),  "Ξημερώνει Κυριακή" («Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος») είναι τα θεάματα που πρόκειται να παρακολουθήσουμε. Ήδη μετρούμε αντίστροφα...

   Ακολουθούν μερικά βίντεο για να πάρουμε μια γεύση από Αθήνα...

Περιήγηση στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης

Διαδραστική Περιήγηση στην Αρχαία Αγορά

Ο Παρθενώνας

Τρωικός Πόλεμος - ΠΑΛΛΑΣ

Εθνικό Ιστορικό Μουσείο

Διάκριση για τους μαθητές της Τρίτης τάξης με τη " + δημιουργία " τους !!!

   Σε προηγούμενη δημοσίευση σας είχαμε αναφέρει ότι οι  μαθητές του σχολείου συμμετείχαν στη δράση «+δημιουργώ» για την πρόληψη της ενδοσχολικής βίας και του σχολικού εκφοβισμού.

    Το σχολείο μας εκπροσωπήθηκε στο διαγωνισμό με  ένα ομαδικό έργο αφίσα – μήνυμα μαθητών της Γ΄ τάξης. Το έργο αυτό επιλέχθηκε στα τρία καλύτερα του νομού μας για να εκπροσωπήσει τη Διεύθυνση Π.Ε. Καβάλας στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης.

    Θερμά συγχαρητήρια στους δημιουργούς της αφίσας για τη διάκριση που πέτυχαν!

Αναμνήσεις - Ορτακτσής Κωνσταντίνος

     Γεννήθηκα το 1934 στο Καρά-Μπέη. Οι γονείς μου Βασίλης, κατάγονταν από την Αμυγδαλιά της Αν. Θράκης, μητέρα μου η Ειρήνη, αυτή ήταν από τα Γιάννενα. Ο πατέρας μου ήρθε στην περιοχή Καρά -Μπέη το 1916. Έφυγε από την Αμυγδαλιά μαζί με τον αδερφό του Σταύρο το 1912, γιατί ήθελαν να αποφύγουν την στράτευσή τους στον τουρκικό στρατό. Όποιος πήγαινε δύσκολα γύριζε.  Στη γέφυρα του Έβρου τον έπιασαν οι Βούλγαροι και τέσσερα χρόνια δούλευε σε καταναγκαστικά έργα ως ντουρντουβάκι. Τ ο 1916 κατάφερε και το έσκασε, ξέφυγε. Όσοι έμειναν εκεί πέθαναν από τις κακουχίες. Όλη τη Βουλγαρία περπάτησε ως ντουρντουβάκι. Απ' ό,τι μας έλεγε έτη μέρα έφτιαχναν δρόμους και τη νύχτα έσπαζαν πέτρες και χαλίκια. Τράβηξαν πολλά. Ήταν μέσα στην ψείρα. Το 1916 ήρθε με τα πόδια από τη Βουλγαρία στο Καρά-Μπέη δίπλα στο Κοτζά Ορμάν στον αδερφό του το Σταύρο. Αυτός δεν είχε συλληφθεί. Εδώ στο Καρά-Μπέη βρήκε και το Θεοχάρη τον Τσακνιάρη. Μόνο αυτοί οι δύο ήταν Έλληνες. Ήταν με τις οικογένειες τους.  Ο πατέρας μου ήταν ελεύθερος. Ύστερα , μετά από χρόνια ήρθαν εδώ οι υπόλοιποι. Οι δικοί μου δεν γύρισαν ποτέ στην πατρίδα τους. Οι Τούρκοι τα είχαν ρημάξει όλα. Τους άρπαξαν τα χωράφια, τους ξεγύμνωσαν, μόνο με τα ρούχα τους, αυτά που φορούσαν, ήρθαν. Βιος και κόπος μιας ζωής έμειναν εκεί.