Αναμνήσεις - Πολυξένη Πελτέκη- Μπουσδρούκη

Γεννήθηκα το 1935 στην παλιά Καρυά (παλιό χωριό). Οι γονείς μου, Κωνσταντίνος και Ασανιώ κατάγονταν από το Μαΐστρο  της Ανατολικής Θράκης. Στο Παλιό χωριό κατοικούσαμε στον κάτω μαχαλά, ένας δρόμος μας χώριζε από το σχολείο. Ο πατέρας μου ήταν παλαιστής. Πάλευε στο πανηγύρι με τον πατέρα του Σαμπρί. Είχαμε και οικογενειακές σχέσεις. Σχολείο πήγα στο παλιό χωριό μέχρι τη μέση της τετάρτης τάξης. Το σχολείο για τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ ωραίο. Στο παλιό χωριό υπήρχαν και τα ερείπια του τουρκικού σχολείου. Εκεί πηγαίναμε και παίζαμε.

Τα πρώτα γράμματα μου τα έμαθε ο πατέρας μου. Το 1945 πήγα στην Α΄ Τάξη για μία εβδομάδα και αμέσως με έβαλαν στη Β΄ Τάξη. Στη μέση της χρονιάς φοίτησα στη Γ΄ Τάξη. Έτσι μέσα σε μια χρονιά πέρασα τρεις τάξεις. Στο διάστημα αυτό δάσκαλο είχα τον κ. Χαλβατζόγλου Δημήτρη (κοινοτικός δάσκαλος) για ένα μήνα και μετά το γέρο τον Παπατσότσο από τη Γραβούνα. Άλλους δασκάλους που θυμάμαι ήταν ο κ. Αριστείδης Γανίτης και η κα. Πόπη και η κα. Άννα. Το 1947, στα μέσα της Δ΄ τάξης, μετακομίσαμε στο νέο χωριό. Το πρώτο διάστημα μέναμε στο νέο χωριό και πηγαίναμε στο σχολείο στο παλιό χωριό με τα πόδια. 

Εκεί το σχολείο λειτουργούσε με τους κοινοτικούς δασκάλους κ. Φαμφάνη και κα. Κρεμμύδου Γεωργία. Δηλαδή το 1946 – 47 παράλληλα με το σχολείο στο νέο οικισμό λειτουργεί και το σχολείο στο παλιό χωριό. Θυμάμαι πως το 1947 – 48, στο νέο σχολείο, που ήμουν στην Ε΄ Τάξη είχα δάσκαλο τον κ. Δημόπουλο και στην ΣΤ΄ Τάξη, που πήρα απολυτήριο, την κα. Πόπη.  

Ήμουν πάρα πολύ καλή στα γράμματα , τα αγαπούσα και συνεχίζω να τα αγαπάω. Γυμνάσιο δεν πήγα, έφταιγε ο πατέρας μου. Δεν είχαμε  αγόρια, ήμασταν δυο κορίτσια, οπότε για τις αγροτικές δουλειές ήμασταν εμείς. Ήρθαν οι δασκάλες, η κ. Πόπη και η κ. Άννα, να πείσουν τον πατέρα μου, αλλά τίποτα.

Από τα μαθητικά μου χρόνια θυμάμαι το προσωρινό σχολείο - καλυβάκι  που είχε στηθεί με πλοκάδια και βεργιές, μια αίθουσα όλο κι όλο, μέχρι να χτιστεί ακριβώς δίπλα το κανονικό. Αυτή η πρόχειρη αίθουσα χρησιμοποιήθηκε για τα επόμενα χρόνια ως μαγειρείο όπου ετοίμαζαν τα μαθητικά συσσίτια.

Από τους δασκάλους ξεχώριζε η κυρία Άννα (Σιώκη). Ήξερε τη δουλειά της , ήταν καλή και ως άνθρωπος. Με τα παιδιά γινόταν παιδί. Υπηρέτησε και στο παλιό χωριό και στο νέο. Ο αδερφός της ήταν αγροτικός γιατρός στο νέο χωριό. Την κυρία Άννα την είδα τυχαία το 1968 στην Καβάλα. Την πλησίασα με δισταγμό γιατί δεν ήξερα αν με αναγνώριζε. Πόσο πολύ χάρηκα όταν με θυμήθηκε δε λέγεται

                                                           Νέα Καρυά 30 Οκτωβρίου 2013

                                                                      Πελτέκη - Μπουσδρούκη Πολυξένη