Γεννήθηκα το 1948 και πήγα
στο σχολείο το 1955. Από δασκάλους θυμάμαι την κα. Καίτη Ασημακοπούλου, την κα.
Καίτη Καρατζά, τον κ. Καρυοφύλλη Χρήστο, που μας έκανε γυμναστική, τον κ. Σασσάκη,
που ήταν κοινοτικός δάσκαλος, μας έκανε τη χορωδία και ήταν πάρα πολύ αυστηρός.
Άφηνε στάσιμους μαθητές μέχρι και 2 χρονιές. Διευθύντρια είχαμε την κα. Πόπη,
που την αντιπαθούσα πάρα πολύ. Κατηχητικό κάναμε στο σχολείο με την κα. Μπεϊκάκη
Φωτεινή. Φορούσαμε μπλε ποδιές με άσπρο γιακά και άσπρη κορδέλα στα μαλλιά. Ευτυχώς
που υπήρχαν και αυτές και έκρυβαν τα φτωχικά μας ρούχα. Το ξύλο ήταν κανόνας.Δέκα βεργιές σε κάθε χέρι για όσους δεν ’ξέραν το μάθημα και για όσους έκαναν αταξίες. Τόσο φούσκωναν τα χέρια μας που έβγαζαν φουσκάλες. Εκδρομές πηγαίναμε σε άλλα χωριά (Χαϊδευτό, Πηγές, Χρυσοχώρι) με τα πόδια. Δε θέλαμε να πάμε, γιατί ήταν πολύ κουραστικό και μερικά παιδιά λιποθυμούσαν στο δρόμο του γυρισμού. Μαθαίναμε Ιχνογραφία, Καλλιγραφία, Ανάγνωση, Ορθογραφία, Θρησκευτικά, Ιστορία, Μουσική, Ωδική… Στον αυλόγυρο του σχολείου κάναμε κήπο με λαχανικά. Μαθαίναμε να τα φυτεύουμε και να τα καλλιεργούμε. Στο τέλος τα μοιραζόμασταν όλα τα παιδιά. Δυστυχώς όμως μετά το Πάσχα κάθε χρονιά έλλειπα συχνά από το σχολείο, γιατί πήγαινα με τον μπαμπά μου για τις αγροτικές δουλειές (την «τσάπα»), αφού δεν είχα αδέρφια αγόρια. Αυτά είναι σε γενικές γραμμές όσα θυμάμαι από εκείνα τα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου