Ονομάζομαι
Καζάκης Χαράλαμπος. Γεννήθηκα στο Καρά-Μπέη το 1923, έτσι λέγανε τότε την περιοχή,
όπου ήρθαν πρόσφυγες οι γονείς μου στα τέλη του 1922. Λίγα χρόνια αργότερα το
χωριό ονομάστηκε Νέα Καρυά. Ήμουν από τους πρώτους που γεννήθηκα στη «νέα» μας
πατρίδα.
Οι
γονείς μου ήταν από την Ανατολική Θράκη. Ο πατέρας μου από την Κεσσάνη και
η μητέρα μου από το Τογάνκιοϊ.
Στο
σχολείο πήγα σε ηλικία 7 χρονών, το 1930. Τότε δεν είχε χτιστεί ακόμη το
κανονικό σχολείο. Κάναμε μάθημα σε ένα διώροφο τουρκικό σπίτι, απ' ότι
θυμάμαι, ήταν πέτρινο και είχε δύο εισόδους με σκαλιά. Το σπίτι αυτό το
ανακαίνισαν οι πρόσφυγες και
λειτουργούσε ως σχολείο για αρκετά χρόνια. Το πρώτο αυτό σχολείο
βρίσκονταν στο μαχαλά των Καραμπιωτών.
|
Ντουρντουβάκι το 1943 |
Στην
Α΄ και στη Β΄ τάξη είχα δασκάλα την κυρία
Τερψιθέα. Ήμουν στην πρώτη τάξη, όταν μας πήρε η δασκάλα και μας πήγε να δούμε
το καινούριο σχολείο που χτίζονταν. Ήταν τότε στα θεμέλια, πέτρινα με μεγάλες
σιδερένιες βέργες. Το σχολείο είχε αρχίσει να χτίζεται το 1929 και τις Κυριακές
οι κάτοικοι εθελοντικά πήγαιναν με τα κάρα τους στην Πετροπηγή και
φόρτωναν πέτρες και τις κουβαλούσαν εδώ
στο χωριό. Το καινούριο σχολείο τελείωσε το 1932. Μαθητής της Γ΄ τάξης θυμάμαι
που κουβαλούσαμε θρανία από το παλιό σχολείο και τα μεταφέραμε στο νέο. Τα
θρανία ήταν μεγάλα και καθόμασταν 6 παιδιά μαζί.
Το
καινούριο σχολείο ήταν πολύ όμορφο. Τα θεμέλια και το υπόγειο ήταν πέτρινα, το
υπόλοιπο με τούβλα. Τα παράθυρα μεγάλα.
Η είσοδός του ήταν από την ανατολική πλευρά. Ανέβαινες λίγα σκαλιά και έμπαινες μέσα. Στη βόρεια πλευρό υπήρχε
ένας μεγάλος διάδρομος και στο βάθος ήταν το γραφείο των δασκάλων. Στη νότια
πλευρά υπήρχαν τρεις συνεχόμενες μεγάλες αίθουσες. Οι δύο πρώτες χωρίζονταν με
μεγάλες πτυσσόμενες πόρτες, οι οποίες
άνοιγαν για τις διάφορες γιορτές. Το πάτωμα
και η οροφή ήταν από όμορφο ξύλο και η στέγη του με κεραμίδια. Ήταν ένα
πραγματικό κόσμημα για το χωριό.