Αναμνήσεις - Καντζίδης Αλέξανδρος (δάσκαλος)

          Ήταν Τσικνοπέμπτη του 2013, όταν σε μια ταβέρνα της Χρυσούπολης,  συνάδελφοι της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του δήμου Νέστου διασκεδάζαμε. Αναπάντεχα ο Διευθυντής του 6/θ Δημοτικού Σχολείου Νέας Καρυάς, κ.Σμάλης Θανάσης, με πλησιάζει στο τραπέζι και μου λέει να γράψω κάποιες αναμνήσεις, που έχω ως δάσκαλος από το  Σχολείο της Καρυάς, για να μπουν σα μια πινελιά στο πόνημα της συγγραφής της Ιστορίας του Σχολείου. Το σίγουρο  ήταν πως δε θα μπορούσα να του αρνηθώ, γιατί το θεώρησα εκτός από τιμητικό και ταυτόχρονα μια  πρόκληση για τις ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ μου, που δεν είναι και λίγες, παρά το μικρό σχετικά χρονικό διάστημα, που υπηρέτησα στο ιστορικό και συνάμα όμορφο χωριό αλλά και Σχολείο της Νέας Καρυάς.

      Το σχολικό έτος 1989-90 αποσπάσθηκα για ένα χρόνο από το 6/θ Δημοτικό Σχολείο Κεραμωτής στο 6/θ Δημοτικό Σχολείο Νέας Καρυάς, αναλαμβάνοντας την Ε΄ τάξη, ενώ το επόμενο σχολικό έτος 1990-91 μετατέθηκα οργανικά από την Κεραμωτή στην Καρυά, δουλεύοντας τη χρονιά αυτή με την Δ΄ τάξη. Νέος στο λειτούργημα του δασκάλου, είχα μόλις έξι (6) χρόνια ενεργό υπηρεσία, όταν πάτησα το πόδι μου στο καινούριο σχολικό μου περιβάλλον, φιλικό και αλληλέγγυο  θα το χαρακτήριζα, με μια κτιριακή υποδομή πολύ καλή, που σε ενέπνεε να συνεργαστείς και να δημιουργήσεις με τους μαθητές και τους συναδέλφους σου. Όρεξη για δουλειά, πάθος θα έλεγα μ’ αυτό που έκανα και συνεχίζω να κάνω, ίσως μερικές φορές με τέτοιο ζήλο, που  υπερβαίνει  τα τυπικά υπηρεσιακά καθήκοντα ενός εκπαιδευτικού. Πάνω απ’ όλα όμως αγάπη για το παιδί και ανιδιοτελή προσφορά στη δημόσια εκπαίδευση και στην  μόρφωση των  μαθητών, παρά τις  δυσκολίες των καιρών. Ένας δάσκαλος όσα και να δώσει στους μαθητές του στο σύντομο χρόνο που είναι μαζί τους, πιστεύω πως είναι λίγα, γιατί σίγουρα  τους αξίζουν πολύ περισσότερα!

     Στάθηκα τυχερός που είχα Διευθυντή του Σχολείου έναν άξιο και ικανό εκπαιδευτικό, με τον οποίο έτυχε να συνεργαστώ αργότερα και σ’ άλλα σχολεία της Χρυσούπολης, τον κ. Κουσκουρά Σοφοκλή.

     Θυμάμαι τις  εκδρομές, που πραγματοποιούσαμε ως Σχολείο συνδυάζοντας πάντα τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα με τον ψυχαγωγικό, προς όφελος πάντα των μαθητών. Τολμώ να πω ότι το Σχολείο της Νέας Καρυάς, δούλευε στα πρότυπα ενός Οικολογικού Σχολείου με Περιβαλλοντικά Προγράμματα, και πολλές δράσεις καινοτόμες θα  τις χαρακτήριζα για την εποχή εκείνη, απ’ όλους ανεξαίρετα τους συναδέλφους μέσα και έξω από την τάξη. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά:  ΄΄ Ο Υγροβιότοπος του Δέλτα του Νέστου (προβολές ταινιών και διαφανειών από το Γερμανό βιολόγο κ. Χανς Γιέρρεντρουπ, εκπαιδευτικές επισκέψεις στο πεδίο…), Διαχείριση στερεών απορριμμάτων – Ανακύκληση χαρτιού και αλουμινίου (συγκέντρωση χαρτιού και αλουμινίου και πώλησή του στις βιομηχανίες ανακύκλησης, επίσκεψη σε χαρτοβιομηχανία της Θράκης…), χρήση χημικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων στον κάμπο του Νέστου, καλλιέργεια καλλωπιστικών φυτών σε γλάστρες, δημιουργία Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και Δανειστικής Βιβλιοθήκης (Φιλαναγνωσία), Συλλογή ελληνικών νομισμάτων (κέρματα - δραχμές) από το 1900 ως το 1990, δενδροφυτεύσεις στο παλιό χωριό της Νέας Καρυάς ( σήμερα είναι ένα άλσος γύρω από τον Άγιο Ραφαήλ).

     Μια  ξεχωριστή ανάμνησή μου είναι  τα κάλαντα, που ψάλλαμε με το συνάδελφο κ. Αλμπάντη Παναγιώτη συνοδεύοντας τη χορωδία του Σχολείου μας με δύο ακορντεόν,  κρουστά όργανα και φαναράκια το βράδυ της παραμονής Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς του 1989 στο χωριό ! Αυτό που θυμάμαι όμως πιο έντονα είναι η απροθυμία των μαθητών να πάμε και στη γειτονιά των τσιγγάνων. Τελικά πείσθηκαν και πήγαμε, γιατί οι χριστιανοί μας περίμεναν έξω από τα σπίτια με αναμμένα φώτα! Η χαρά που τους δώσαμε ήταν απερίγραπτη, που φάνηκε στα πρόσωπα των μικρών μαθητών κυρίως από το μεγάλο και ασυνήθιστο φιλοδώρημα για την εποχή εκείνη, που εισπράξανε! Τα έσοδα διατέθηκαν για φιλανθρωπικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς.

     Στον αθλητικό τομέα θυμάμαι τη δημιουργία ενός σκάμματος στην αυλή του Σχολείου μας, γηπέδου βόλεϊ,  για την καθημερινή άσκηση των παιδιών, που σύντομα ανέδειξαν το ταλέντο τους.   Στη μνήμη μου φέρνω και τη διοργάνωση αγώνων δρόμου σε ανώμαλο έδαφος στη Νέα Καρυά(εσωτερικό πρωτάθλημα-προκριματικοί αγώνες), μεταξύ μαθητών και μαθητριών της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεων όλων των δημοτικών σχολείων του κάμπου του Νέστου, με αθλοθέτες τις Κοινότητες Νέας Καρυάς, Κεραμωτής, Αγιάσματος και τον Α.Ο. Χρυσούπολης. Θυμάμαι ήταν μια συννεφιασμένη Κυριακή 25 Νοεμβρίου 1989, τα πάντα ήταν έτοιμα και οργανωμένα μέρες πριν( κριτές, έπαθλα, ιατρικές βεβαιώσεις μαθητών – αθλητών, νούμερα αθλητών, αφετηρία, τερματισμός, αγροφύλακας του χωριού ως τροχονόμος, ακόμα και ασθενοφόρο με γιατρό) και ενώ διεξαγόταν το τελευταίο αγώνισμα των 1000 μ. αγοριών, άρχισε να βρέχει! Οι μαθητές- αθλητές,  παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, δεν το έβαλαν κάτω και τερμάτισαν όλοι με τη δύναμη της ψυχής τους, ακολουθώντας πίσω τους  σε απόσταση ασφαλείας και το ασθενοφόρο επανδρωμένο με  γιατρό, που ευγενικά μας είχε παραχωρήσει ο αείμνηστος Δντής του Κέντρου Υγείας Χρυσούπολης κ. Ιακωβίδης Δαμιανός.   

     Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσω το θεατρικό παιχνίδι «ΟΤΑΝ ΚΑΗΚΕ ΕΝΑ ΔΑΣΟΣ», που παρουσιάσαμε με τους μαθητές της Δ΄ τάξης το σχολικό έτος 1990- 1991, πρώτα στην αίθουσα της Κοινότητας στις 21 Δεκεμβρίου 1990 και στη συνέχεια στη Θέρμη του Ν. Θεσσαλονίκης, στην 6^η Θεατρική Εβδομάδα Μαθητικών Θιάσων Δημοτικών Σχολείων Βόρειας Ελλάδας, από 1  Ιουνίου 1991 ως 9  Ιουνίου 1991. Οι είκοσι ένας (21) μαθητές μου έμεναν ο καθένας  σε ξεχωριστό σπίτι - οικοδεσπότη  της Θέρμης και του γειτονικού Τριαδίου για εννιά (9) ολόκληρες μέρες ! Η φιλοξενία τους υποδειγματική και απλόχερη για όλους μας! Τους αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, γιατί μας έκαναν να νιώσουμε σα να ’μαστε στο σπίτι μας! Τα πρωινά επισκέψεις στη γύρω περιοχή με μισθωμένα λεωφορεία από το Πολιτιστικό Κέντρο της Κοινότητας Θέρμης

(σπήλαιο Πετραλώνων, Ζωολογικό Κήπο Θεσσαλονίκης, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος…) και κάθε βράδυ παρακολούθηση μιας μαθητικής θεατρικής παράστασης  στο υπαίθριο θέατρο της πλατείας της Θέρμης. Φοβερή εμπειρία όχι μόνο για μένα αλλά για τα παιδιά κυρίως. Εννοείται ότι το βράδυ της 6^ης Ιουνίου του 1991, που παρουσιάζαμε το δικό μας θεατρικό παιχνίδι, σχεδόν όλοι οι γονείς των  μαθητών και όχι μόνο, ήταν από νωρίς στην Πλατεία της Θέρμης να θαυμάσουν τους εκκολαπτόμενους ηθοποιούς, τα μικρά τους βλαστάρια! Σίγουρα πέρασαν στον κόσμο που παραβρέθηκε, το διαχρονικό μήνυμα της προστασίας των δασών και γενικότερα της αειφορικής και βιώσιμης  διαχείρισης του περιβάλλοντος που ήταν, είναι και θα είναι πάντα επίκαιρο. Στο τέλος της παράστασης, που στέφθηκε με επιτυχία, οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές για όλους μας!

     Θυμάμαι επίσης την ομαδοσυνεργατική δειγματική διδασκαλία στα Μαθηματικά, που πραγματοποίησα με τους μαθητές της Δ΄ τάξης, μετά από προτροπή του Σχολικού Συμβούλου κ. Κωνσταντέλη Χαράλαμπου, την οποία παρακολούθησαν συνάδελφοι από την επαρχία Νέστου και στη συνέχεια ακολούθησε κριτική και διάλογος πάνω στη σύγχρονη και κοινωνική μορφή της ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας.

     Όλες αυτές οι εκπαιδευτικές δράσεις – ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ σήμερα, αποτυπώνονταν σε μια σχολική διμηνιαία στην αρχή εφημερίδα και στη συνέχεια μηνιαία με τίτλο ΄΄ Τα τιτιβίσματα ΄΄, όπου ΄΄ βήμα΄΄ είχαν όλοι οι μαθητές του Σχολείου μας και διανεμόταν στο χωριό αλλά και στη ευρύτερη περιοχή της επαρχίας Νέστου, μερικές φορές με κάποιο περίεργο τρόπο έφτανε και μέχρι την Αθήνα, στην εφημερίδα : τα Νέα της επαρχίας Νέστου, η οποία αναδημοσίευε κάποια από τα άρθρα μας. Η χαρά βέβαια όλων όσων αρθρογραφούσαν, ως εκκολαπτόμενοι δημοσιογράφοι ή έστελναν τις ζωγραφιές τους για δημοσίευση στα Τιτιβίσματα ήταν μεγάλη, γι’ αυτό αντλούσα τη δύναμη και το κουράγιο να δακτυλογραφώ πολλές φορές και όλη τη νύχτα και να μοντάρω τις προσωπικές δημιουργίες των μαθητών του Σχολείου μας, ώστε να είμαστε πιστοί στην ημέρα που έπρεπε να κυκλοφορήσει, κυνηγώντας την επικαιρότητα και τα γεγονότα.

    Όλα τα παραπάνω που συνέβησαν στο 6/θ Δ. Σ. Νέας Καρυάς, με πρωταγωνιστές τους μικρούς μου μαθητές, τη διετία 1989- 1991, έμειναν βαθιά ριζωμένα μέσα μου και σίγουρα επηρέασαν θετικά τα επόμενα υπηρεσιακά μου χρόνια σε πολλά σχολεία του δήμου Νέστου.

    Τέλος δεν ξεχνώ την ομόφωνη συστατική επιστολή του Δ/ντή του Σχολείου κ. Κουσκουρά Σοφοκλή και των συναδέλφων μου να στηρίξουν την υποψηφιότητά μου ως Υπεύθυνου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του Ν. Καβάλας, τους οποίους και ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Έφυγα από το Σχολείο της Νέας Καρυάς για το Γραφείο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Δνσης Π.Ε. Ν. Καβάλας με πολλές ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, που σίγουρα θα κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στο βιβλίο : ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ενός  δασκάλου…

     Κλείνοντας απευθύνομαι στους φίλους μαθητές  μου, της Νέας Καρυάς,  σημερινούς επιτυχημένους επιστήμονες, επαγγελματίες και οικογενειάρχες. Αν και πέρασαν είκοσι τέσσερα (24) ολόκληρα χρόνια από τότε που γευόμασταν μαζί τις πίκρες αλλά και τις χαρές της μάθησης  και της μόρφωσης,  σας ζητώ μέσα από το ΄΄βήμα΄΄ αυτό που μου πρόσφερε ο σημερινός εξαίρετος Δ/ντής του Σχολείου της Νέας Καρυάς κ. Σμάλης Αθανάσιος, να με συγχωρέσετε, που συχνά σας  ΄΄ έβγαζα το λάδι ΄΄!  Να’ στε όμως σίγουροι πως προσπαθούσα να σας είμαι χρήσιμος και όχι αρεστός.  Αγωνιζόμουν με το δικό μου ξεχωριστό τρόπο, όπως βέβαια και όλοι οι συνάδελφοί μου, να επηρεάσω θετικά θέλω να πιστεύω, την ολόπλευρη σωματική και ψυχοπνευματική σας ανάπτυξη, ώστε να εξελιχθείτε σε υπεύθυνους και ενεργούς πολίτες της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, της Ειρήνης, της Συνεργασίας, της Ανθρωπιάς, του Πολιτισμού και της Προστασίας του Περιβάλλοντος, αξίες διαχρονικές και επίκαιρες όσο ποτέ ! Σας ζητώ ένα ΜΕΓΑΛΟ  ΣΥΓΝΩΜΗ για όσα δεν κατάφερα να σας δώσω, για τα ενενήντα εννιά (99) στραβά μου και το ένα (1) καλό μου!   ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ και ΕΥΧΟΜΑΙ για σας και τις οικογένειές σας να ζήσετε σ’ ένα κόσμο καλύτερο από το δικό μου,  παρά τις πολύπλευρες κρίσεις, που περνά σήμερα η Πατρίδα μας και ο λαός της. Το χαμόγελο όμως, η χαρά της ζωής, η ελπίδα και η αισιοδοξία δεν πρέπει  να σβήσουν, γιατί το ΄΄ Τρελοβάπορο΄΄  και πάλι θα τα καταφέρει και θα μπει σ’ απάνεμο λιμάνι, με την εργατικότητα  όλων μας και το θέλημα του Θεού. Και μην ξεχνάτε : « Τ’ αγαθά κόποις κτώνται » αλλά και το « Φυλάξαι τ’ αγαθά χαλεπώτερον του κτήσασθαι εστί».

Χρυσούπολη  14  Μαρτίου  2013                                                    Καντζίδης Δ. Αλέξανδρος

                                                                                                                      δάσκαλος