Αναμνήσεις - Σκορδά Νίκη

     Όταν μου έγινε πρόταση από την κ. Μορφοπούλου Φωτεινή, δασκάλα του δημοτικού Ν. Καρυάς να γράψω αναμνήσεις από τα σχολικά μου χρόνια στο δημοτικό του χωριού μας της είπα ότι πέρασαν πολλά χρόνια και νομίζω ότι δεν θα μπορέσω να θυμηθώ τίποτε. Πόσο λάθος έκανα!

Όταν άρχισα να το επεξεργάζομαι κατάλαβα ότι οι μνήμες από το δημοτικό είναι ίσως οι πιο αναλλοίωτες στο μυαλό μου.

    Πώς να ξεχάσω την κ. Αναγνώστου Ελένη, μία νεαρή δασκάλα που την είχα στην Α΄ δημοτικού; Με πόση προσπάθεια και καλοσύνη προσπάθησε να μας εγκλιματίσει στο σχολείο γιατί ήμασταν παιδάκια φοβισμένα και ανίδεα, διότι η γενιά μου δεν πέρασε ούτε από παιδικούς σταθμούς ούτε από νηπιαγωγεία. Πόσο αγώνα έκανε να ξεχάσουμε την «Καραμπιώτικη» διαλεκτό και να μην κόβουμε τις λέξεις. Μιλούσαμε πιο πολύ με σύμφωνα, τα φωνήεντα αφαιρούνταν τα περισσότερα.

    Δεν ξεχνιέται η κ. Χαψιάδου Χρυσούλα. Όλα τα παιδιά μάθαμε ορθογραφία γιατί κάθε μέρα έκανε έλεγχο στο πρόχειρο όπου έπρεπε να έχουμε γραμμένη την ορθογραφία 10 φορές. Εγώ ως καλή μαθήτρια την έγραφα 11 φορές γιατί πάντα είχα το άγχος μην γίνει λάθος στο μέτρημα!

    Είναι δυνατόν να ξεχάσω τον κ. Γεωργιάδη Φάνη που μου έκανε μάθημα στην Ε΄ και ΣΤ΄; Γλυκύτατος και σοβαρός με πάθος να μας μάθει γράμματα. Δεν υπάρχει περίπτωση να πέρασε μαθητής του και να μην έμαθε φυσική. Είχε πάθος με τα πειράματα. Με τα ελάχιστα όργανα που διέθετε το σχολείο κάναμε ατελείωτες ώρες πειράματα. Να ξεχάσω τα ιδιαίτερα μαθήματα που μας έκανε (εκτός σχολικού ωραρίου) εννοείται αμισθί για να δώσουμε εισαγωγικές εξετάσεις στο γυμνάσιο. Χαίρομαι που υπήρξε δάσκαλός μου.

Δεν ξεχνιούνται δύο ωραίοι νεαροί δάσκαλοι οι οποίοι δεν έτυχε να μου κάνουν μάθημα, ίσως μόνο καλλιτεχνικά. Ο κ. Νικολόπουλος Στάθης και ο κ. Κουρατζής Χρήστος. Επίσης μία κούκλα δασκάλα η κ. Άλκη. Τον κ. Στάθη και την κ. Άλκη τους έχω στη μνήμη μου να ασχολούνται με όλα τα πολιτιστικά δρώμενα. Κάθε εθνική γιορτή ανέβαζαν παραστάσεις καταπληκτικές στο «ΣΙΝΕ ΚΥΠΡΟΣ – ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ».

Ταλαντούχοι δούλευαν ατελείωτες ώρες ως επαγγελματίες σκηνοθέτες-σκηνογράφοι… ατελείωτες ώρες πρόβες τα απογεύματα και το αποτέλεσμα πάντα εκπληκτικό!!!

    Τις γυμναστικές επιδείξεις του Ιούνη!!! Ιεροτελεστία!!! Το μεγαλύτερο γεγονός για το χωρίο. Φανταστείτε τι αγώνας για να κάνουν «μπαλαρίνες» τα κοριτσάκια που στην  καθημερινότητά τους έπαιζαν μόνο με χώματα, ξύλα και πέτρες!!!

     Τι να πω για τις υπέροχες ημερήσιες εκδρομές στο σχολείο του Χρυσοχωρίου με τα πόδια!

    Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν τα παιδιά των μεταναστών της Γερμανίας. Πόσο θαύμαζα τις υπέροχες πολύχρωμες κασετίνες και τσάντες που τους έστελναν οι γονείς τους. Ήταν η εποχή που το μισό χωριό είχε μεταναστεύσει στη Γερμανία για μια καλύτερη τύχη. Αργότερα κατάλαβα πως καμιά πολύχρωμη κασετίνα και τσάντα δεν μπορούσε να αναπληρώσει το κενό που είχαν αυτά τα παιδιά από την απουσία των γονιών τους. Πόσο σημαντικό ήταν για μένα η καθημερινή παρουσία των γονιών μου κι ας είχα την παλιά ξύλινη κασετίνα και την παλιά τσάντα της αδερφής μου.

    Βεβαίως εκτός από τις όμορφες αυτές αναμνήσεις έχω και δυσάρεστες που σίγουρα τραυμάτισαν πολλές παιδικές ψυχές. Ήταν το ξύλο με την ξεφλουδισμένη βέργα. Μην ξεχνάμε ότι ήταν τα χρόνια της χούντας και η βία υπήρχε σε όλο της το μεγαλείο γενικώς. Ευτυχώς στα έξι χρόνια της σχολικής περιόδου το δοκίμασα μία μόνο φορά. Ήταν οδυνηρό, πρηζόταν η παλάμη.

    Απορώ ακόμη πως τα «άτακτα» παιδιά δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τα χέρια τους γιατί σχεδόν καθημερινά δοκίμαζαν αυτή την αποτρόπαια βία.

Υ.Γ. Τελικά θα μπορούσα να γράφω ώρες, δεν το περίμενα!!!

Με αγάπη στους δασκάλους και τους συμμαθητές μου,

Σκορδά Νίκη, 18-3-2015