Οι γονείς μου ήταν αγρότες. Του παππού μου το σπίτι ήταν
διώροφο (Γεωργουλάς Γιάννης) κι όλη η οικογένεια έμενε εκεί. Ήταν από τα πρώτα
σπίτια που πήρε το ποτάμι. Δεν το πρόλαβα. Απ' ότι μου το περιγράφουν ήταν ένα
διώροφο σπίτι χρωματισμένο μπλε. Το ποτάμι είχε φτάσει στην άκρη. Τα παιδιά το
έβλεπαν, μέτρησαν όλα μαζί 1,2,3...κι έγειρε στα νερά κι εξαφανίστηκε. Ήμουν
δύο χρονών απ' ότι είπαν οι δικοί μου.
Εδώ στο νέο χωριό ήρθαμε με τη μητέρα και τη γιαγιά μου. Ο
παππούς μου και ο πατέρας μου είχαν πεθάνει. Στο οικόπεδο που μας δόθηκε το
1946 χτίσαμε μια πρόχειρη καλύβα με πλοκάδια και λάσπη. Μετέπειτα το κράτος μας
έδωσε σπίτι του εποικισμού γύρω στο 1953-54, σπίτι το οποίο είχαν αφήσει οι
Μοναστηρακιώτες, όταν επέστρεψαν στο χωριό τους. Είχε ένα υπνοδωμάτιο, ένα
σαλόνι και μια κουζίνα σε σχήμα " Γ ". Χρόνια αργότερα το γκρεμίσαμε και στη θέση του
χτίσαμε καινούριο.
Σχολείο πήγα το 1951. Το σχολείο ήταν καινούριο. Είχε
χτιστεί πριν 2-3 χρόνια. η Πόπη ήταν τότε διευθύντρια. Από δασκάλους θυμάμαι
τον Καρυοφύλλη, την Πόπη και την Καίτη. Ο κάθε δάσκαλος είχε δύο τάξεις. Στην
Τρίτη και Τετάρτη τάξη είχα την Πόπη. Δεν ξεχνιέται το ξύλο που είχαμε φάει,
ήταν άλλο πράγμα. Ήμουν βέβαια ζωηρός ! Στην Πέμπτη και Έκτη τάξη είχαμε τον
Καρυφύλλη, τον ¨Γάτο¨. Κι αυτός έδερνε, χτυπούσε με βέργα στα χέρια. Θυμάμαι
ένα περιστατικό. Είχα κάνει ένα λάθος στην αριθμητική, έφαγα ξύλο με τη βέργα,
άρπαξα τη βέργα από τα χέρια του δασκάλου και την έσπασα. Η τιμωρία ήταν να
μείνω ένα βράδυ κλεισμένος στο σχολείο. Έβλεπα το δάσκαλο και τα παιδιά να φεύγουν,
έσπασα το τζάμι και το έσκασα. Ήταν όμως πάρα πολύ καλός δάσκαλος, γιατί ήθελε
να μάθουμε γράμματα. Έβγαλε δικηγόρους,
γιατρούς και δασκάλους.
Σχολείο πηγαίναμε και πρωί και απόγευμα. Είχαμε και
νυχτερινό σχολείο για τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Στην Πέμπτη και την Έκτη
τάξη γυμναστική μας έκανε η κυρία Καίτη. Ήταν ξανθιά, όμορφη, με πολύ καλή
ψυχή. Στον αθλητισμό μπλέχτηκα στην Τετάρτη τάξη δημοτικού. Ήμουν πολύ καλός
αθλητής στο μήκος, το ύψος και το τρέξιμο. Το ίδιο και στην Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη,
μέχρι να βγάλω το σχολείο. Στο χωριό ήμουν πρώτος. Και στους περιφερειακούς
αγώνες στη Χρυσούπολη βγήκα πρώτος. Αγωνιζόμουν
ξιπόλητος. Έτσι με βόλευε καλύτερα. Μετά από αγώνες εδώ στο χωριό, οι οποίοι γίνονταν στο
σημερινό γήπεδο η κυρία Καίτη και ο Γάτος μου έκαναν δώρο ένα ζευγάρι παπούτσια,
ένα παντελονάκι και την ημερήσια εκδρομή στην Ξάνθη. Ενώ είχα αποφοιτήσει για
μια χρονιά ακόμη συμμετείχα στους επόμενους αγώνες για να πάρω την πρώτη θέση
και να διακριθεί το σχολείο. 
Δεν ασχολήθηκα με τον αθλητισμό αμ και είχα ταλέντο, γιατί
έπρεπε από μικρός να δουλέψω για το μεροκάματο. Σχολείο πήγαινα και παράλληλα
μάθαινα την τέχνη του τσαγκάρη. Σιδεράς,
τσαγκάρης και ράφτης ήταν τα επαγγέλματα που μπορούσε κάποιος μα ακολουθήσει.
Είχα πάει ράφτης αλά έφυγα, δεν μου άρεσε.
Νέα Καρυά 10-3-2015
Αντωνίου Χρήστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου