Την Τετάρτη 1 Απριλίου, συγκεντρωθήκαμε στην αυλή του
σχολείου μας για να πάμε εκδρομή. Δεν πρόκειται βέβαια για πρωταπριλιάτικο
αστείο. Ήταν προγραμματισμένο να επισκεφτούμε το μοναστήρι των Νικητών εδώ και
τρεις βδομάδες, αλλά δεν μας το επέτρεπε ο καιρός. Επιτέλους ήρθε αυτή η πολυπόθητη
μέρα. Γεμάτη αγωνία, χαρά και επιθυμία ετοιμάσαμε τις τσάντες μας το πρωί κι
αφού συναντηθήκαμε με τους φίλους μας στο σχολείο περιμέναμε τα λεωφορεία, παίζοντας.
Η λαχτάρα μας να φτάσουμε γρήγορα στην Ιερά Μονή της
Μεταμόρφωσης του Σωτήρος κορυφώθηκε, όταν μία από τις δασκάλες μάς μίλησε στο
δρόμο για την ιστορία της Μονής. Θέλαμε να δούμε από κοντά πώς από ένα μικρό
σπιτάκι με τρεις μοναχές πήρε τη σημερινή του μορφή, ένα μοναστήρι με δέκα μοναχές,
που μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι είκοσι άτομα, που έχει ένα κτήμα με
βιοκαλλιέργειες, μια μικρή μονάδα ζώων, ένα μικρό μαγαζάκι για τη διάθεση των
εργόχειρών τους (κομποσκοίνια, αγιογραφίες) και των προϊόντων τους (μαρμελάδες,
γλυκά, βότανα, τραχανάς κ.ά.), που έχει επίσης την ομώνυμη εκκλησία για να
εκκλησιάζονται οι μοναχές, αλλά και άλλα μικρότερα εκκλησάκια. Μεγάλη λαχτάρα
είχαμε να δούμε κι από κοντά την θαυματουργή εικόνα της «Αγιοσωτήρος», για την
οποία είχαμε ακούσει πόσα πολλά θαύματα
έκανε από την Πατρίδα ακόμα. Οι πρώτοι κάτοικοι που έφεραν την εικόνα ήταν από
το Άνω Νεοχώρι Πανόρμου της Μικράς Ασίας, πρόσφυγες του 1922, οι οποίοι την
είχαν ως φύλακα και προστάτη τους στο δρόμο για τη Μητέρα Ελλάδα.
Μεγάλη εντύπωση μας έκανε η θερμή υποδοχή των μοναχών, οι οποίες μας περίμεναν έξω από την κεντρική
είσοδο. Η ζεστή και ήρεμη έκφραση του προσώπου τους μας έκανε να νιώσουμε απέραντη
γαλήνη. Όπως γαλήνιος ήταν κι ο λόγος της Γερόντισσας Ευδοκίας, η οποία μας ξενάγησε
γύρω από το μοναστήρι, μας έδειξε τους ξενώνες και τα υπόλοιπα κτίσματα.
Νιώσαμε υπέροχα όταν μας πήγε στο χώρο όπου εκτρέφουν τα ζώα και εκπλαγήκαμε
τη στιγμή που αντικρίσαμε το αρσενικό ελάφι με
τα μεγαλόπρεπα κέρατά του. Κάναμε και μια βόλτα στο βουνό ανάμεσα στα πουρνάρια,
τις αγριελιές και τα αγριολούλουδα, ακολουθώντας το στενό μονοπάτι που μας
υπέδειξε η Γερόντισσα. Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία για μας, εφόσον καταγόμαστε
από ένα πεδινό χωριό, τη Νέα Καρυά. Για μια στιγμή χάσαμε τις μεγάλες τάξεις. Αυτές
είχαν επισκεφτεί το εργαστήρι των μοναχών με τις υπέροχες αγιογραφίες τους.
Εμείς οι μικροί είδαμε μόνο τις φωτογραφίες που τράβηξαν και εντυπωσιαστήκαμε.
Ακόμα κι ένας επαγγελματίας αγιογράφος
θα ζήλευε τα έργα τους.
Βέβαια δεν έλειπαν τα εδέσματα και η ψυχαγωγία. Κάναμε
ένα διάλειμμα, όπου μας κέρασαν σπιτικό, σοκολατένιο, πεντανόστιμο κέικ, χυμό
και καραμελίτσες. Φυσικά ακολούθησε μια ώρα παιχνιδιού μέσα στην πολύμορφη, με πολλά επίπεδα αυλή
της Μονής. Αλλού έβλεπες περιποιημένα παρτέρια με όλων των ειδών τα λουλούδια. Αλλού
μικρά και μεγάλα σκιερά κιόσκια περιτριγυρισμένα από ψηλά αειθαλή δέντρα. Σε
κάθε επίπεδο συναντούσες κι ένα εκκλησάκι, δωρεά κάποιου προσκυνητή που βίωσε
ένα θαύμα της «Αγιοσωτήρος».
Τι μας έκανε εντύπωση; Η ηρεμία και η γαλήνη που
επικρατούσε στην ατμόσφαιρα, την οποία διέκοψαν οι παιδικές μας φωνές, όταν
ξεκινήσαμε το παιχνίδι. Σε αντίθεση με
την πολύβοη ζωή στη γειτονιά του σχολείου μας, το μοναστήρι των Νικητών, αλλιώς
Κάζιλερ, εκτός από ιερό προσκυνητήρι, είναι και ησυχαστήριο για τους μεγάλους,
όταν θέλουν να ξεφύγουν από τα καθημερινά τους προβλήματα. Είναι ένα αληθινό στολίδι στην καταπράσινη, βραχώδη
περιοχή ανάμεσα στο Μακρυχώρι, Ελαφοχώρι, Δύσβατο και Στεγνό. Η ίδρυσή του
δίνει πνοή και ελπίδα, όχι μόνο στους κατοίκους της γύρω περιοχής, αλλά και
πανελλήνια, διότι κάθε χρόνο στις 5-6 Αυγούστου δέχεται πιστούς από όλη την Ελλάδα,
που προσέρχονται για να προσκυνήσουν τη χάρη Του.
Ευχαριστούμε πολύ τις μοναχές που μας δέχτηκαν στη θερμή
αγκαλιά τους. Τις ευχόμαστε ολόψυχα καλή δύναμη στο έργο τους και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου