Όνομαζομαι Χατζησάββας
Δημήτρης. Γεννήθηκα το 1946 τον Αύγουστο
στη Νέα Καρυά (Παλιό χωριό) ο τελευταίος που γεννήθηκε εκεί, δεν μας πήρε
σβάρνα το ποτάμι εμάς. Πατέρας μου ο Παναγιώτης γεννήθηκε το 1923 στην Ξάνθη
καταγωγή από Ανδριανούπολη. Η μητέρα μου Γραμμάτων γεννήθηκε 1926, καταγωγή από την Αμυγδαλιά της Αίνου. Ο
πατέρας μου ήταν φούρναρης είχε φούρνο, τον είχε νοικιάσει από τον καπεταν
Χρυσαλίδη Ανδρέα. Έκαναν μπουγάτσες, γλυκά, σιροπιαστά, ψητά. Τον δούλευαν ο
μπαμπάς μου και ο παππούς μου. Ήρθαν στο παλιό χωριό το 1938 ως τότε είχαν
φούρνο στην Ξάνθη. Του παππού μου ο αδερφός είχε ανοίξει μπακάλικο στο χωριό
νοικιασμένο από τον Γιαραμάζη Γιαννάκη (Ιωάννη). Στο χωριό γνώρισε την μάνα μου
και παντρεύτηκαν. Το σπίτι μας ήταν στον κάτω μαχαλά (Καραμπιωτών) δίπλα στο
σχολείο, στην πιάτσα κεντρικά. Το ποτάμι δεν το πείραξε. Παντρεύτηκαν μετά την
αποχώρηση των Βουλγάρων το 1945. Στην βουλγαρική κατοχή έφυγε στο δάσος (Κοτζά
Ορμάν) αντάρτης με τον καπετάν Ανδρέα.
Ως αντάρτης έκαναν ένα φουρνάκι στο
δάσος και τους έψηνε ψωμιά. Συντροφιά της είχε πάντα την μπρέντα του (όπλο).
Είχε μουσική παιδεία. Έπαιζε φλάουτο, ακορντεόν και φυσαρμόνικα άπιαστη.
Συμμετείχε και στον εμφύλιο πάλι με τον καπετάν Ανδρέα και τον καπετάν Βαγγέλη.
Αργότερα ενώ συνέχιζε ο εμφύλιος υπηρέτησε στο Γράμμο και στο Βίτσι. Το 1949 ενώ ήταν φαντάρος νοσηλεύτηκε στο Στρατιωτικό νοσοκομείο και πέθανε από
μόλυνση. Ήμουν 2,5 χρονών και ο αδερφός μου ο Γιώργος 6 μηνών.
Το 1952 ή 1953 πήγα στο σχολείο. Θυμάμαι όταν ήρθε ο Μαρκεζίνης
(υπουργός γεωργίας) για την εκχέρσωση του δάσους και διευθέτηση (ευθυγράμμιση) του
Νέστου, ήμουν στην Α΄ τάξη. Το σχολείο
όλο ήταν παρόν στην υποδοχή του. Το κτήριο τότε ήταν καινούργιο πρόσφατο. Είχε
3 αίθουσες, το γραφείο των δασκάλων και το χολ. Όπως ακριβώς στο παλιό χωριό.
Μόνο η είσοδος άλλαξε. Στο νέο η είσοδος ήταν βόρεια στη μεσαριά (στη μέση του
χολ) και ανατολικά ήταν το γραφείο. Στο παλιό χωριό η είσοδος ήταν ανατολικά
και το γραφείο ήταν στο τέρμα δυτικά ( επειδή ήταν δίπλα στο παλιό σπίτι μας
πηγαίναμε στο παλιό κτίριο). Στην Α’ τάξη είχα δασκάλα την κυρία Τούλα. (είχε
μια αδερφή την Φανή).
Στην Β’ τάξη είχα τον Σασάκη από την Γραβούνα και η αίθουσα
ήταν στο σπίτι του Τσακνιάρη Τάκη σε μια αποθήκη με τσατμά. Πολλά παιδιά, δεν
χωρούσαν στο σχολικό κτίριο. Ο Σασάκης καλός, πολύ καλός δάσκαλος, αυστηρός
όμως. Στην Γ’ και Δ’ τάξη είχα την κ. Πόπη την νονά μου, διευθύντρια του
σχολείου. Με πρόσεχε!! Με έστελνε συνέχεια με μια ομάδα 3-4 παιδιών να ποτίσω
τα γελάδια της, να ταΐσω τα κουνέλια της σε σημείο να ξεχάσω να διαβάζω. Στην
Ε’ και ΣΤ’ τάξη είχαμε τον Καριοφύλλη τον Χρήστο, καλός δάσκαλος. Με αυτόν
ξαναέμαθα να διαβάζω. Μάθανε γράμματα όλα τα παιδιά. Αυστηρός με τιμωρίες και
ξύλο όταν χρειαζόταν. Ήθελε να μας μάθει γράμματα και μας έδερνε και καλά
έκανε. Έτσι αναγκαστήκαμε να διαβάζουμε.
Θυμάμαι στο σχολείο ήταν στην Ε’ και ΣΤ’ τάξη και μια
πολύ καλή δασκάλα η κα Καίτη Ασημακοπούλου όπου διοργάνωνε χορωδίες, θέατρα και
γυμναστικές επιδείξεις. Είμαστε οι πρώτοι σε όλα τα χωριά χάρη στην Καίτη. Μια
χρονιά έπαιζα σε 5 θεατρικά. Ήμουν από τους καλύτερους θεατρίνους της. Μια φορά
διάβαζα τον ρόλο 3-4 σελίδες και τον μάθαινα αμέσως από το μεράκι που είχα για
το θέατρο. Στην Α’ τάξη θυμάμαι ότι είχαμε κάθε πρωί γάλα (σκόνη) κακάο. Μας το
ετοίμαζε η κύρα Δέσποινα (Κυριαζοπούλου) και γέμιζε τους αλουμινένιους μαστραπάδες.
Το μαγειρείο ήταν δίπλα στο σχολείο μια αποθήκη με πλοκάδια (ένα δωμάτιο μεγάλο
4 Χ 7 περίπου). Τελειώνοντας το σχολείο δεν συνέχισα παρακάτω, πήγα στον
Βλαχόπουλο στο ξυλουργείο και κάθισα 6 χρόνια. Έγινα καλός ξυλουργός και έβγαζα
καλό μεροκάματο. Μπορεί να μην πρόκοψα στο σχολείο, έγινα όμως καλός μάστορας
και έτσι μπόρεσα να ζήσω με αξιοπρέπεια. Δεν είχαμε χωράφια και έπρεπε να μάθω
κάποια τέχνη. Έτσι γινόταν τότε.
Χατζησάββας Δημήτριος
Νέα Καρυά 19-6-2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου