Γεννήθηκα στο Δέκαρχο Ξάνθης το 1944. Σε ηλικία 17 χρονών ο Μουσταφάογλου Σαμπρή με ζήτησε σε γάμο από τον θείο μου, γιατί ήμουν ορφανή. Δεν ήθελα να τον παντρευτώ , γιατί ήμουν μικρή, τον πήρα με το ζόρι, με προξενιό . Αν ζούσαν τότε ο μπαμπάς μου και η μάνα μου δε θα με έδιναν σε πεχλιβάνη.
Το 1962 όταν παντρευτήκαμε ο Σαμπρή ήταν
30 χρονών και ήταν ήδη πεχλιβάνης. Και ο
πεθερός μου ο Μπιλάλ ήταν παλαιστής. Ο Σαμπρή πάλευε στα πανηγύρια σε χωριά όπως
στο Καράμπεη, στο Ορφανό, στο Όλβιο. Ως τα 40 του χρόνια πάλευε. Μια φορά στο
Καράμπεη έγινε καβγάς και σταμάτησε πια να παλεύει. Το δερμάτινο παντελόνι που
πάλευε λέγονταν κιουσπέτι, έβαζαν λάδι στο σώμα τους για να γλιστρούν και να
μην πέφτουν εύκολα. Πάλευε πολύ καλά και κέρδιζε. Εγώ δεν ήθελα να παλεύει ο
άντρας μου, δεν φοβόμουν μήπως χτυπήσει, αλλά να, δεν είναι καλό δεν μου
αρέσει. Ακόμη κι αν έφερνε λεφτά εμείς δεν τα βλέπαμε, τα έδινε στους γονείς
του. 
Κάναμε 4 παιδιά, 3 κορίτσια και ένα αγόρι. Μείναμε με τα πεθερικά και τις 3 αδερφές του. Είχαμε
αγελάδες και δυο βουβάλια. Πήγαινα και σε μεροκάματα στα χωράφια κι έτσι
περνούσαμε. Τα καλοκαίρια που ο Νέστος δεν είχε νερό περνούσαμε με τα κάρα και
πηγαίναμε στο παζάρι στη Χρυσούπολη. Κάποια στιγμή κέρδισε 150.000 δραχμές στο
λαχείο. Δεν πήρε χωράφια που τότε ήταν φτηνά, αλλά άνοιξε ένα καφενείο. Έδινε
βερεσέ, έδινε δάνεια, έπινε πολύ ούζο, όλη μέρα μεθυσμένος, έμπλεκε σε φασαρίες.
Το καφενείο έκλεισε από τα χρέη. Ήταν πολύ
αγαπητός στο κόσμο, τα παιδιά του όμως τον φοβούνταν. 
Ο Σαμπρή πέθανε το 1985
από εγκεφαλικό, ήταν 52-53 χρονών. Σήμερα 6 μήνες μένω εδώ στο χωριό, το Εύλαλο,
και 6 μήνες στη Γερμανία στα παιδιά μου.
Εύλαλο Ξάνθης 4-11-2015
Μεμέτογλου - Μουσταφά Μεσουντέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου