Συνήθως όταν σκεφτόμαστε και
αναπολούμε το παρελθόν έρχεται και κάποια μελαγχολία, γυρίζοντας λοιπόν σήμερα
πίσω δύο δεκαετίες το συναίσθημα που κυριαρχεί δεν είναι άλλο από
την νοσταλγία για τα αθώα παιδικά μας χρόνια. Θυμάμαι την πρώτη ημέρα στο
σχολείο, στο ΜΕΓΑΛΟ σχολείο όπως τόσο αυθόρμητα και όμορφα το έλεγαν τα
παιδικά μας στόματα, χαμένοι λοιπόν μέσα στο μεγάλο προαύλιο το οποίο ήταν
κατάμεστο από παιδιά, φωνές που ηχούσαν από παντού χαρά και γέλια.
Χτύπησε το κουδούνι και έγινε η καθιερωμένη ακολουθία του Αγιασμού, μας
ευλόγησε ο πατήρ Νεκτάριος και μας ευχήθηκε καλή σχολική χρονιά... Ποτέ δεν
φαντάστηκα ότι αρκετά χρόνια αργότερα θα μας αξίωνε ο Θεός να τελέσουμε
μαζί τον αγιασμό της νέας σχολικής χρονιάς. Πλέον όταν συλλογίζομαι όλες
αυτές τις στιγμές διαπιστώνω πόσο ευλογία ήταν...
Θα ήθελα να αναφερθώ στον
δάσκαλο που είχα τότε στην Ε΄και ΣΤ΄ δημοτικού, τον αξιότιμο κ. Σμάλη
Αθανάσιο πλέον Διευθυντή του σχολείου μας ,στον οποίο οφείλω τα μέγιστα
για την παιδεία που μας δίδαξε αλλά κυρίως για την αγωγή που μας χάρισε.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όταν λάβαμε μέρος στους αγώνες βόλεϊ την διάθεση
που είχαμε να προπονηθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο για να καταφέρουμε να
κερδίσουμε εκείνη την σχολική διοργάνωση, σε αυτό το σημείο να
σημειωθεί ότι η ομαδάρα μας κατέκτησε την πρώτη θέση. Στις προπονήσεις πολλές
ήταν οι φορές που σαν παιδιά μαλώσαμε όμως πάντοτε συμφιλιωνόμασταν.
Οι αναμνήσεις είναι πολλές, όμως
κάποιες είναι μοναδικές . Θα ήθελα να μοιραστώ και να καταθέσω κάποιες
προσωπικές στιγμές από την Θεατρική παράσταση που ανεβάσαμε στο σχολείο μας
τότε με τον τίτλο <Ο Μάγος με τα χρώματα> θυμάμαι χαρακτηριστηκά
την στιγμή που ο δάσκαλός μας εισήλθε μέσα στην τάξη κρατώντας στα χέρια του
τους ρόλους που θα δινόταν στους μικρούς τότε κατ'οικονομίαν ηθοποιούς. Ήρθε
λοιπόν η σειρά μου, μου δίνεται το σενάριο και βλέπω με τρόμο ότι ο ρόλος
ήταν το δολάριο, ήταν μεγάλος με χορογραφίες , αμέσως με έπιασε πανικός
και τρόμος, πίστευα ότι δεν θα μπορέσω να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις. Ο
δάσκαλος όμως γνώριζε πολύ καλά τις δυνατότητες του καθενός και η ανάθεση των
ρόλων μόνο τυχαία δεν υπήρξε φυσικά. Είχαμε αφιερώσει ατελείωτες ώρες
στις πρόβες και στις χορογραφίες και το αποτέλεσμα κρίνοντάς το τώρα βλέποντας
το βίντεο με μια δόση μετριοπάθειας μόνο<<φανταστικό>> θα
μπορούσε να χαρακτηριστεί. Δώσαμε όλοι μας τον καλύτερό μας εαυτό!
Αυτές οι ημέρες είναι χαραγμένες
μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μας. Στιγμές ξενοιασιάς, παιχνίδι
και ατελείωτο τρέξιμο, μπροστά σε αυτές τις στιγμές θα έλεγα πως ακόμα και ο
λόγος αδυνατεί να εκφράσει και να χαρακτηρίσει την πλημμυρίδα των συναισθημάτων
που κατακλύζει την καρδιά. Σήμερα ξαναζώ τις ίδιες στιγμές
βλέποντας το παιδί μου στα ίδια θρανία που υπήρξα κι εγώ μαθητής,
βέβαια με την πάροδο των χρόνων έχουν συντελεστεί πάρα πολλές αλλαγές.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχηθώ στους διδασκάλους ο Τριαδικός Θεός της απείρου
αγάπης να τους χαρίζει υγεία και δύναμη σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που
ζούμε και να συνεχίσουν να είναι πάντα τόσο άξιοι στην επιτέλεση του δύσκολου
αυτού έργου τους.
Ιερεύς Χρυσόστομος Μπαχτσεβάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου