Αναμνήσεις - Πιστόλας Δημήτριος

Ονομάζομαι Πιστόλας Δημήτριος. Θυμάμαι τα σχολικά μου χρόνια, όπου ήταν πολύ ωραία και νοσταλγικά. Το σχολείο το ξεκίνησα από την πρώτη τάξη του 1966 ως το 1972 όπου φοίτησα στην έκτη τάξη του δημοτικού σχολείου. Το σχολείο της Νέας Καρυάς, όπου ξεκίνησα και φοίτησα το δημοτικό τότε ήταν 3θέσιο. Είχε τρεις  μεγάλες αίθουσες που λειτουργούσαν πρωί και απόγευμα γιατί τα παιδιά ήταν πολλά και γι’αυτό τα μισά πήγαιναν το πρωί ενώ τα άλλα παιδιά το απόγευμα.  Τότε τα βιβλία από την πρώτη τάξη έως και την τρίτη τα αγοράζαμε. Όμως μετά την τετάρτη τάξη, τα βιβλία μας τα παρείχε το Υπουργείο Παιδείας.

            Τότε υπήρχε ένας υποχρεωτικός νόμος τα κορίτσια να φοράνε στολές. Φορούσαν μπλε ποδιές με άσπρο γιακαδάκι. Οι δάσκαλολι τότε ήταν αυστηροί. Ο καθένας πάνω στο γραφείο του είχε και από μια βέργα. Οι τιμωρίες τότε ήτανε να γράψεις το μάθημα αλλά έτρωγες και ξύλο.

     Εγώ ήμουν ένας από τους καλούς και ήσυχους μαθητές της τάξης. Ένας δάσκαλος όπου τον είχα 3 χρόνια στην τετάρτη , πέμπτη και έκτη τάξη ήταν ο Χρήστος Κουρατζής. Ήταν ένας καλός δάσκαλος όπου μας μάθαινε μπάλα και επειδή ήμουνα πολύ καλός με είχε ιδιαίτερη συμπάθεια. Οι εκδρομές όπου κάναμε τότε δεν ήταν πολλές αλλά ούτε μακρινές. Εκδρομές τότε πηγαίναμε με τα πόδια. Πηγαίναμε στο Χρυσοχώρι, στο γήπεδο όπου παίζαμε μέχρι την ώρα που σχολούσαμε , μια φορά που πήγαμε στις Πηγές. Και μια ευχάριστη αλλά και μεγάλη εκδρομή που κάναμε στην έκτη τάξη ήταν στην Καλαμίτσα Καβάλας.

            Ποιήματα όπως και τώρα λέγαμε στις εθνικές γιορτές 25^η Μαρτίου και 28^η Οκτωβρίου. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς κάναμε γυμναστικές επιδείξεις με τα γύρω χωριά, για να δούμε ποιό θα βγει πρώτο. Οι γυμναστικές επιδείξεις γινόντουσαν στη σημερινή κοινότητα όπου ήταν όλο ένα μεγάλο και ανοιχτό μέρος.

            Επίσης μαθητής του 10 δεν υπήρχε. Τότε οι μαθητές έπαιρναν 8 και μερικοί 9. Όλα αυτά μου θύμισαν με νοσταλγία τα σχολικά μου χρόνια, όπου ήταν ευχάριστα αλλά και φτωχικά.

Πιστόλας Δημήτριος