Αναμνήσεις - Παπαδοπούλου Μένια

  Έχοντας αναπολήσει το παρελθόν στα σχολικά μου χρόνια, τα χρόνια του δημοτικού σχολείου έχω να θυμάμαι υπέροχα πράγματα. Έξι χρόνια αναμνήσεις που δύσκολα θα ξεχαστούν στο πέρασμα των χρονών, αναμνήσεις τόσο ζωντανές σαν να έχει περάσει μόλις μια μέρα.

   Θυμάμαι ακόμη την μυρωδιά από το κυλικείο, την ουρά των παιδιών στο διάλειμμα, την κυρία Γεωργία που μας έδινε το πρωινό, τον πανικό που επικρατούσε στις βροχερές ημέρες στο εσωτερικό του σχολείου στα διαλείμματα όπως επίσης και στο προαύλιο που παίζαμε τα κορίτσια βόλεϊ ή κουτσό και τα αγόρια ποδόσφαιρο. Έχω αποτυπωμένες εικόνες στο μυαλό μου με την αυλή του σχολείου όπως ήταν πριν φτιαχτεί το μουσείο. Στην τρίτη ή την τέταρτη τάξη ήμασταν τόσα παιδιά που είχαμε χωριστεί σε δυο τμήματα και στο δικό μου τμήμα είχαμε για δάσκαλο τον κύριο Αργύρη, όπως στην πρώτη και δευτέρα τάξη την κυρία Φωτεινή. Θυμάμαι στο τέλος κάθε χρονιάς τις εκδηλώσεις που κάναμε με διάφορα παιχνίδια και ποσό ευτυχισμένοι ήμασταν με αυτά.

Στην πέμπτη και στην έκτη τάξη είχα δασκάλα την Κορίνα Βογιατζή, μια υπέροχη γυναίκα που μας έμαθε παρά πολλά πράγματα. Ήταν κάπως αυστηρή κάποιες στιγμές αλλά πως αλλιώς να τα βγάλεις πέρα με μια τάξη σχεδόν 24 ατόμων; Με την κυρία Κορίνα κάναμε 2 θεατρικά έργα, το πρώτο ήταν  "Ο Πλούτος" και το δεύτερο "Οι Εκκλησιάζουσες". Περάσαμε πολύ χρόνο κάνοντας πρόβες, γελούσαμε πάρα πολλές φορές αλλά κυρίως δεθήκαμε, τα παιδιά μεταξύ μας αλλά και όλοι με την κυρία μας. Ελπίζω όλα τα παιδιά να έχουν τόσο καλές αναμνήσεις όσο εγώ.