Το Δημοτικό Σχολείο Νέας Καρυάς απευθύνεται σε όλες και όλους όσους πέρασαν από το σχολείο είτε ως μαθητές είτε ως εκπαιδευτικοί, να καταθέσουν τις αναμνήσεις,τις μαρτυρίες, τις θύμισές τους, καθώς και φωτογραφικό υλικό για δημιουργήσουμε ένα διαδικτυακό λεύκωμα με τίτλο:
"Ενθυμίσεις από το Δημοτικό Σχολείο Νέας Καρυάς"
Όσοι ενδιαφέρονται θα έχουν πρόσβαση στο λεύκωμα μέσω του blog του σχολείου.
Δημοσιεύουμε πρώτα το γράμμα που έστειλε η κυρία Σιώκη Άννα (Μελίδου) δασκάλα του σχολείου την περίοδο από το 1946 ως το 1952. Το γράμμα αυτό το έστειλε στους μαθητές και τους
εκπαιδευτικούς του σχολείου στις 2 Ιουνίου 1997 κατά την παρουσίαση του
βιβλίου: " Η Νέα Καρυά Παλιά
και Σήμερα, Αναζητώντας τις Ρίζες μας"
Αθήνα 2 Ιουνίου 1997
Αγαπητοί συνάδελφοι και μικροί μου φίλοι
Πρώτα απ' όλα θέλω να σας απευθύνω τα θερμά μου
συγχαρητήρια για την όμορφη προσπάθεια που ξεκινήσατε να γνωρίσετε το ίδιο το
χωριό σας. Το γράμμα σας με γέμισε χαρά και συγκίνηση και με γύρισε πενήντα
χρόνια πίσω.
Τότε που νεαρή δασκαλίτσα έφθασα στο χωριό σας το 1946.
Κι έφθασα εκεί γεμάτη με όνειρα που προσπαθούσα να γίνουν πραγματικότητα παρά
τις δύσκολες συνθήκες που συναντούσαμε. Κι έμεινα στο σχολείο 6 ολόκληρα χρόνια.
Έφυγα το 1952. Πρόφθασα κι ήρθα στο παληό το χωριό.
Όμως για πολύ λίγο. Οι όχθες του Νέστου είχαν φθάσει ήδη στο χωριό. Και κάθε
μέρα με αγωνία παρακολουθούσαμε πού ακριβώς θα σταματούσαν. Κάθε πρωινό το
μέλημά μας ήταν αυτό. Οι γονείς άρχισαν να χτίζουν τα σπίτια σας πιο
μέσα,μακρυά από το χωριό. Πέρα από το δημόσιο δρόμο. Εκεί που είναι σήμερα. Εκεί έκτισαν μόνοι τους και ένα σχολείο, μια αίθουσα δηλαδή, με τη δική τους
πρόχειρη τεχνική. Με πλοκό και λάσπη. Εκεί σ' αυτή την αίθουσα έκαμα μάθημα μ'
όλους τους μαθητές. Αργότερα έκτισαν το Δημοτικό το σχολείο το τριθέσιο που
υπάρχει σήμερα. Ήταν και τότε τριθέσιο το σχολείο, όμως ο ένας συνάδελφος
νεαρός τότε είχε στρατευθή. Η άλλη συνάδελφος για προσωπικούς λόγους είχε πάρει
μια πολύμηνη αναρρωτική άδεια. Έτσι έμεινα μόνη ένα χρόνο ή δύο χρόνια και για
να ανταποκριθώ στις ανάγκες έκαμα μάθημα και πρωί και απόγευμα και Σάββατο.
Έμενα τόσες πολλές ώρες στο σχολείο που μια μέρα , ένα πρωινό ένας από τους
γονείς των μαθητών , μου είπε: " Άντε κυρά δασκάλα με τα πράιτα τα βάζεις
με τα πράιτα τα βγάζεις" κι εννοούσε βέβαια ότι άρχιζα το μάθημα το πρωί
που έφευγε η αγέλη για βοσκή ( αγελάδες κλπ.) και σχολούσα το βράδυ που γύριζε
η αγέλη. Έμεινα με την πεποίθηση ότι ανταποκρίθηκα στις ανάγκες σας .
Σιγά σιγά χτίστηκε το καινούργιο σχολείο τριθέσιο κι αυτό. Κι ελπίζω να υπάρχει έως
και σήμερα.
Νομίζω ,αν θυμάμαι καλά, ότι υπάρχει και το παληό σχολείο
εκεί κοντά στο ποτάμι, γιατί κάπου εκεί στην εκκλησία σταμάτησε το ποτάμι.
Άλλωστε άρχισαν κι έκαμαν και τα αντιπλημμυρικά έργα του Νέστου. Απ’ ότι έμαθα
ολοκληρώθηκε τώρα το χωριό.
Τις πρώτες μέρες δαπανήσαμε πολύ χρόνο με τους τότε
μαθητές για να ταχτοποιήσουμε το σχολικό κήπο, να κάνουμε τα παρτέρια κλπ.
Ελπίζω πως σήμερα όλα αυτά θα είναι πολύ ταχτοποιημένα. Έχω την εντύπωση, αν θυμάμαι καλά, ότι το χωριό έχει πολύ πράσινο, έχουν
μεγαλώσει τα δέντρα.
Όσο για τα ιστορικά δεν ξέρω παρά μόνο ότι οι κάτοικοι
εγκαταστάθηκαν εκεί όταν ήρθαν πρόσφυγες από την Ανατ. Θράκη. Ήταν πολύ
εργατικοί κι έτσι πολύ γρήγορα κατάφεραν, έτσι πως ήταν κι έφορο το έδαφος, να
το καλλιεργήσουν σωστά και να προκόψουν. Να είναι δηλ. σε σχετική καλή
οικονομική κατάσταση. Οι άντρες επιστρέφοντας από τη δουλειά τους κατέληγαν στα
καφενεία για να ξεκουραστούν και να συζητήσουν μεταξύ τους για τα προβλήματά
τους. Ήταν πολύ εργατικοί.
Οι γυναίκες αφού έκαμαν τις συνηθισμένες σπιτικές
δουλειές μαζεύονταν κι έκαμαν τα νυχτέρια. Εκεί μαζί με τη χαρά που τους έδινε η επικοινωνία μεταξύ τους, δούλευαν κι όλας ως τα μεσάνυχτα, άλλες πλέκοντας κάλτσες κλπ. κι άλλες γνέθοντας το μαλλί
που θα χρησιμοποιούσαν για τα πλεχτά πουλόβερ και τις μπλούζες των παιδιών
τους. Αυτή ήταν η διασκέδαση. Έτσι ως τα μεσάνυχτα δούλευαν και το πρωί
ξανάρχιζε η μέρα από την αρχή.
Ήταν όλοι τους εργατικοί και δεν θυμάμαι ποτέ να άκουσα να καυγαδίζουν μεταξύ τους.
Εκείνο που θυμάμαι είναι ότι οι περισσότεροι γονείς
περίμεναν πότε να τελειώσουν τα παιδιά τους το δημοτικό για να μπορέσουν να
τους βοηθήσουν στις αγροτικές δουλειές. Όταν ύστερα από επιμονή δική μας
κάποιοι γονείς αποφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους στο Γυμνάσιο, γιατί ως
τότε δεν υπήρχε μαθητής στο Γυμνάσιο, αυτό έγινε φιλοδοξία για πολλούς γονείς
κι άρχισαν να στέλνουν οι περισσότεροι τα παιδιά τους ύστερα από τις συμβουλές
τις δικές μας στο Γυμνάσιο.
Η διασκέδασή τους ήταν τα λαϊκά πανηγύρια που γινόταν μια
ή δυο φορές το χρόνο κι έπαιρναν μέρος όλοι τους και οι οικογενειακές
συγκεντρώσεις που γιόρταζαν κάποια γεγονότα, ονομαστική γιορτή, γάμοι κλπ. και
σ’ αυτές τις εκδηλώσεις διασκέδαζαν. Ακόμη οι σχολικές γιορτές που κάναμε με τη
λήξη του σχολικού έτους και στις διάφορες εθνικές γιορτές 25η
Μαρτίου κλπ. αποτελούσαν μέρος της διασκέδασης. Έτσι σπάζαμε τη μονοτονία. Κι
αυτό προσπαθούσαμε να γίνεται όσο πιο συχνά μπορούσαμε για να σπάζουμε λίγο τη
μονοτονία τους.
Ελπίζω πως περισσότερα θα μάθετε από τους ίδιους τους
γονείς σας και τους παππούδες σας, γιατί πιστεύω πως κρατούν την παράδοσή τους
που έφεραν μαζί τους και την μετέδιδαν και σε σας τα παιδιά και τη συνέχιζαν.
Δεν ξέρω αν κατάφερα με το γράμμα μου αυτό κάποια απάντηση
στα ερωτηματικά σας. Η ζωή ήταν πολύ περιορισμένη. Οι τότε μαθητές μου θα
πρέπει σήμερα να είναι οι παππούδες και οι γιαγιάδες σας…
Διαβιβάστε σε όλους τις ευχές για μια συνέχεια της ζωής
τους με υγεία και χαρά. Ελπίζω πως θα πρέπει πολλοί να με θυμούνται από τους
τότε μαθητές μου.
Παρά την επιθυμία μου δεν κατάφερα να ΄ρθω κάποια φορά
στο χωριό.
Άργησα λίγο να σας γράψω γιατί αυτές τις μέρες λείπω από
τη Θεσσαλονίκη και χρειάστηκε να μου στείλουν το γράμμα στην Αθήνα που είμαι.
Ήρθα να δω το γιο μου που μένει εδώ. Μαζί μου θυμήθηκε κι αυτός τα παιχνίδια
που έκαμνε τότε στις αυλές των σπιτιών.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη χαρά της επικοινωνίας που μου
δώσατε.
Τις Κυριακές , η βόλτα στο δημόσιο δρόμο ήταν σχεδόν η
μόνη διασκέδαση για τους νέους.
Σας επιστρέφω τα γραμματόσημα, γιατί αν τα κρατούσα,
νομίζω ότι αυτό θα μου μείωνε την χαρά για την επικοινωνία μαζί σας,
Σας ευχαριστώ και πάλι όλους και εύχομαι σ’ όλους από καρδιάς να συνεχιστεί η ζωής σας με υγεία και
χαρά χωρίς τίποτε το δυσάρεστο.
Με αγάπη & εκτίμηση
Άννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου